Γράφει ο Τσιάκαλος Γεώργιος

Η ανάγκη μετά τον 2 ο Παγκόσμιο πόλεμο της δημιουργίας μιας Ένωσης Κρατών
στην Ευρώπη, για τη συνεργασία, την κοινή ανάπτυξη των κρατών, την
εκμετάλλευση πρώτων υλών αλλά και την αποτροπή μιας νέας σύρραξης μεταξύ
των κρατών ήταν η αρχική φιλοσοφία της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας
άνθρακα και χάλυβα στην Ευρώπη το 1951 από το Βέλγιο, τη Δυτ. Γερμανία, τη
Γαλλία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και την Ολλανδία, . Σε λίγα χρόνια όταν ο
αρχικός στόχος απέκτησε κι άλλα οικονομικά χαρακτηριστικά η Ένωση αυτών των
κρατών μετονομάστηκε σε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ).

Η ΕΟΚ σταδιακά και μέσα από τα κοινοτικά της όργανα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο,
το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής, τις αρμοδιότητες
των Επιτρόπων στη χάραξη πολιτικής συνολικά σε επίπεδο κρατών, ενίσχυσε τον
ρόλο της ως Ένωση Κρατών με κοινούς στόχους και κοινά συμφέροντα! Σύντομα
φάνηκε η αναγκαιότητα της ισότιμης ανάπτυξης των κρατών μελών μέσα από ένα
κοινό Ευρωπαϊκό ταμείο που θα φρόντιζε για τη συγχρηματοδότηση μεγάλων έργων
που θα οδηγούσαν τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε τροχιά οικονομικής
ανάπτυξης. Αρκετά χρόνια αργότερα και μετά την έναρξη της ισχύος της Συνθήκης
του Μάαστριχτ το 1993 που έβαλε τις βάσεις για την ελεύθερη μετακίνηση των
Ευρωπαίων πολιτών, την ελεύθερη διάθεση προϊόντων των ευρωπαϊκών κρατών
στην ευρωπαϊκή αγορά, την ελεύθερη επιχειρηματική δραστηριότητα Ευρωπαίων
πολιτών σε οποιοδήποτε κράτος της Ε.Ε. μετονομάστηκε η ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή
Ένωση κι ενισχύθηκε περαιτέρω ο ρόλος της στο παγκόσμιο εμπόριο και στην
παγκόσμια οικονομία.

Παράλληλα αποφασίσθηκε η σταδιακή ολοκλήρωση της Οικονομικής Νομισματικής
Ένωσης(ΟΝΕ) σε τρία στάδια( το 1 ο το 1990, το 2 ο το 1994 και το 3 ο το 1999) που
μέλη της οποίας είναι και η χώρα μας από το 2001 μαζί με άλλα κράτη της
Ευρώπης.

Μετά την ένταξη στην ΟΝΕ πολλών χωρών του νότου δεν άργησε να φανεί η
αναγκαιότητα οικονομικής σύγκλισης των χωρών του ευρωπαϊκού νότου με τις
χώρες του Ευρωπαϊκού Βορά. Μια ανάγκη που γινόταν ολοένα και πιο επιτακτική
καθώς η Βιομηχανική παραγωγή αυτών των κρατών με προϊόντα μετάλλου,
χρωμάτων, αυτοκινήτων, τηλεπικοινωνίας, συστημάτων ασφαλείας κ.ό.κ. αλλά και η
αύξηση των εξαγωγών τους καθιστούσαν αυτά τα κράτη κυρίαρχα στην «παγκόσμια
σκακιέρα».

Παράλληλα μ΄ αυτή την αναγκαιότητα ο ελληνικός λαός βίωσε μια άνευ
προηγουμένου οικονομική κρίση στη χώρα που συνοδεύτηκε για δέκα ολόκληρα
χρόνια από τρία μνημόνια με δυσβάσταχτους όρους! Χρειάστηκαν μεγάλες
οικονομικές θυσίες για να καταφέρουμε να βγούμε στο ξέφωτο, αφήνοντας τα
μνημόνια πίσω μας! Ο λαός μας και γνωρίζει κι έχει βγάλει τα συμπεράσματά του για
τους λόγους που μας οδήγησαν στην οικονομική κρίση. Ο ιστορικός του μέλλοντος
θα το αποτυπώσει με μεγάλα γράμματα όπως θα αποτυπώσει και το πως και πότε
έγινε η έξοδος από τα μνημόνια!

Η Ευρώπη σήμερα μετά από μια περίοδο οικονομικής κρίσης πρέπει να στοχεύσει
στην Ευρώπη των λαών, μια Ευρώπη που θα στηρίζεται σε ομοιογενή ανάπτυξη

όλων των λαών, μακροπρόθεσμα σε ομοιογενή εισοδήματα και σταδιακή οικονομική
σύγκλιση των κρατών!