Αλήθεια θα γεμίσει ποτέ ξανά;
Θα βρεθεί ο ένας δίπλα στο άλλο, είτε γνωστοί, είτε άγνωστοι, ατενίζοντας μια το φεγγάρι και μια τη σκηνή με τους ηθοποιούς να αλλάζουν μάσκες πότε στους Πέρσες, πότε στον Αγαμέμνων ή τις Ικέτιδες του Αισχύλου…
Ή πάλι… στις παιδικές φωνές που αυτόν τον καιρό γέμιζαν με τη λήξη της χρονιάς το μικρό θεατράκι του Φρούρίου…
Χθες, τα μισά καθίσματα αφαιρέθηκαν και κρατήθηκαν οι αποστάσεις… Οι αποστάσεις που στην τέχνη πρέπει να μηδενίζονται… ίσως γι’ αυτό και η ασπρόμαυρη φωτό που ανέβασε στο facebook αντιδήμαρχος Βασιλένα Μητσιάδη, ταιριάζει σε αυτό που την ψυχή μας σκιάζει όλους αυτούς τους μήνες…
Εστω κι έτσι… επιστροφή στη μη… κανονικότητα