Καταπέλτης κατά Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Θανάσης Βαβύλης που μιλάει σήμερα στον «Ενεργό Πολίτη» και μάλιστα με σκληρή γλώσσα για τον πρωθυπουργό και το κυβερνών κόμμα: «ο Τσίπρας, ξεδιάντροπα ταυτίζει τον εαυτό του
με τον Ανδρέα Παπανδρέου (που μέχρι πρότινος ο ίδιος και το κόμμα του βρίζανε ασύστολα ), προσπαθώντας να οικειοποιηθεί βάρβαρα τους πασόκους. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δημιουργήσει καθεστώς παρεμβαίνοντας απροκάλυπτα στη δικαιοσύνη (υπόθεση Θάνου), στα μέσα ενημέρωσης, στο δημόσιο με τη μέθοδο διορισμών των ημετέρων». Χαρακτηρίζει τον δήμαρχο Δημήτρη Παπαστεργίου απλό διαχειριστή των δημοτικών πραγμάτων: «Με ιδιαίτερη ικανότητα επικοινωνιακής προβολής, εντυπωσιακών παρεμβάσεων (στάσεις δροσιάς ). Δεν διαπίστωσα την επανεκκίνηση πουθενά», ενώ για την επιλογή του να στηρίξει τον Καμίνη και μάλιστα «απέναντι» από τον Γιώργο Οικονόμου και τους «συντρόφους» του στη δημοτική ομάδα τονίζει: «Δεν αντιδικούμε. Συνδιαμορφώνουμε». Τέλος για το δικό του πολιτικό μέλλον λέει πως δίνει «το παρόν όταν μπορώ και όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν».
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΚΟΝΤΟ
” Το μεγάλο στοίχημα που ανοίγεται μπροστά μας….ή τιμώμενη χώρα η Κίνα που οι σχέσεις μας γίνονται όλο και πιο εποικοδομητικές…ένας νέος δρόμος μιας νέας ανάπτυξης …δρόμος νέου παραγωγικού μοντέλου….το αυξημένο επενδυτικό ενδιαφέρον αναγνωρίζεται από τις εταιρείες και τις διεθνείς αγορές κ.λ.π…. ” Αυτά και άλλα πολλά είπε ο κ. Τσίπρας στα εγκαίνια της ΔΕΘ φέτος.
Καμία σχέση με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του 2014. Καμία σχέση με ξέσκισμα μνημονίων, Μερκελεστές, γερμανοτσολιάδες. 14ο μισθό κλπ.. Έγινε ρεαλιστής ο Τσίπρας; Ωρίμασε; Συμβιβάστηκε; Μας κοροϊδεύει; Ότι και να είναι, τα χρόνια της αλλοπρόσαλλης, ιδεοληπτικής διακυβέρνησης στοίχισαν στον ελληνικό λαό αχρείαστα νέα μνημόνια, ακατανόητες φορολογικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις και επιδείνωση της διεθνούς σχέσης και εκτίμησης της χώρας και ενώ ο λαός και η οικονομία έχουν οδηγηθεί σε μαρασμό, πάνω στη φτωχοποίησή τους πράγματι φαίνεται η πιθανότητα ανάπτυξης.
Νέα αφεντικά, νέοι “επενδυτές”, επενδύοντας σε κατεστραμμένες περιουσίες και σε προνομιακά φιλέτα της χώρας, εκμεταλλευόμενοι και τη φθηνή εργασία συνωστίζονται όλο και περισσότερο στα υπουργικά κατώφλια. Μπορεί όμως ο ΣΥΡΙΖΑ αφού υπονόμευσε και κατέστρεψε την οικονομία να οδηγήσει τη χώρα στην ανάπτυξη; Θεωρώ πως όχι. Είναι από τη φύση τους εχθρικοί στην ελεύθερη οικονομία και στην επιχειρηματικότητα. Σε Συνδυασμό με την ιδεοληψία τους, τις παραμορφωτικές επιδράσεις του κουμμουνιστικού παρελθόντος τους, την ανικανότητα τους, τη λατρεία της εξουσίας και το λαϊκισμό τους, δεν έχουν τη δυνατότητα συντεταγμένης προσπάθειας ανόρθωσης της οικονομίας. Μαθημένοι να κάνουν το ΟΧΙ ΝΑΙ, το ψέμα αλήθεια, το χαμελεοντισμό ένδυμά τους, το θράσος τόλμη, τον Καμμένο συγκυβερνήτη, και τη δημοκρατία καθεστώς, οδηγούν σε βαθύτερα αδιέξοδα όλους μας.
Σαν άτομο μεμονωμένα ο Τσίπρας, ξεδιάντροπα ταυτίζει τον εαυτό του
με τον Ανδρέα Παπανδρέου (που μέχρι πρότινος ο ίδιος και το κόμμα του βρίζανε ασύστολα ), προσπαθώντας να οικειοποιηθεί βάρβαρα τους πασόκους. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δημιουργήσει καθεστώς παρεμβαίνοντας απροκάλυπτα στη δικαιοσύνη (υπόθεση Θάνου), στα μέσα ενημέρωσης, στο δημόσιο με τη μέθοδο διορισμών των ημετέρων.
Παλαιοκομματικές και ξεπερασμένες τακτικές, βενεζουαλικής και σταλινικής εμπνεύσεως, στην προσπάθεια οικοδόμησης του κομματικού κράτους. Ταυτόχρονα έχοντας κάνει τέχνη το ψέμα, επενδύει στη ψυχολογία του Έλληνα που αρέσκεται στους μύθους , στις συνομοσιολογίες και στους πατερούληδες που θα τους σώσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει στο πολιτικό σύστημα και πιθανά θα συγκυβερνήσει με τη ΝΔ, αφενός διότι πρόκειται για εξουσιομανείς, αφετέρου διότι συγκυβερνούν-συνεργάζονται αρμονικά με τους ΑΝΕΛ.
Μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, είναι η Σοσιαλδημοκρατία που έφερε την ευμάρεια στους λαούς της Ευρώπης. Τα τελευταία όμως χρόνια δε μπόρεσε να δώσει πειστική πρόταση στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία-κοινωνία.
Στη χώρα μας και επί σειρά ετών, έγινε προσπάθεια, ανεπιτυχής όμως (μέχρι σήμερα) για τη δημιουργία ενός φορέα που να απαντά με σαφήνεια στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν και σε σχέση με το διεθνές περιβάλλον. Υπενθυμίζω την κίνηση των 58. Η σημερινή προσπάθεια, αποτέλεσμα άγονων χρόνων και αδιέξοδων προσωπικών πολιτικών, δημιουργεί ελπίδες σε πολλούς, οργανωμένους ή ανένταχτους ότι ένας φορέας της σοσιαλδημοκρατίας, του κέντρου, της κεντροαριστεράς ή όπως οριοθετηθεί, είναι εφικτός. Με διαφανείς διαδικασίες, με την εγγύηση της εποπτείας του κ. Αλεβιζάτου, στη δίμηνη προεκλογική περίοδο θα ακουστούν οι απόψεις όσων διεκδικούν την ηγεσία και ταυτόχρονα θα δημιουργηθεί ο κεντρικός άξονας όλων των κοινών σημείων και της νέας πρότασης προς την κοινωνία. Αξίζει να παρακολουθήσουμε τα γενόμενα διότι θα ξεδιπλωθεί πλούσιος πολιτικός και προγραμματικός λόγος και αισιοδοξώ ότι η τελική πρόταση θα δίνει διέξοδο στη χώρα.
Προσωπικά στηρίζω την υποψηφιότητα του Δημάρχου Αθηναίων, Γιώργου Καμίνη αναγνωρίζοντας ότι είναι μια ανεξάρτητη, θαρραλέα, αποτελεσματική και δημιουργική προσωπικότητα. Ωστόσο περιμένω με ενδιαφέρον τις προτάσεις του Γιώργου Καμίνη, αλλά και των υπόλοιπων υποψηφίων προσδοκώντας σε μια δημιουργική συζήτηση και κατάληξη.
Χωρίς προσωπικές αντιπαλότητες, ας συμμετέχουμε στη δημιουργική αυτή πολιτική προσπάθεια, που αν γίνει με σοβαρότητα και ουσιαστικό διάλογο θα εγγυηθεί την ενότητα και μετά την εκλογή του επικεφαλούς της παράταξης μας.
Είναι μια ενδιαφέρουσα περίοδος και ήδη μεταξύ φίλων και συνοδοιπόρων, με διαφορετική επιλογή προσώπων, συζητάμε τα υπέρ, τα κατά, το ιδεολογικό στίγμα, τη νέα πρόταση στην κοινωνία.
Δεν αντιδικούμε. Συνδιαμορφώνουμε.
Όσον αφορά τα ποσοστά στις εκλογές θα είναι ευθέως ανάλογα της επιτυχίας του εγχειρήματος, τόσο στο πρόσωπο όσο και στην πρόταση προς την κοινωνία. Υπάρχει ανάγκη για έναν πολιτικό φορέα που να στηρίζει τον εκσυγχρονισμό της χώρας, την επιχειρηματικότητα, την αξιοποίηση των ανθρώπων και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της πατρίδας μας, με αξιοκρατία, την κοινωνική ευαισθησία-αλληλεγγύη, χωρίς λαϊκισμό και πελατειακές σχέσεις. Αν το πετύχουμε θα ναι ανάλογα και τα εκλογικά αποτελέσματα.
Τρία χρόνια μετρά η Δημοτική Αρχή του κ. Παπαστεργίου. Ακριβώς τρία χρόνια ήταν ολόκληρη η θητεία της προηγούμενης δημοτικής αρχής , του κ. Λάππα. Ωστόσο στο ίδιο χρονικό διάστημα, εμπνευστήκαμε και δημιουργήσαμε το Μύλο των Ξωτικών, εμπνευστήκαμε και δρομολογήσαμε τις φυλακές-Μουσείο Τσιτσάνη , τον εκσυγχρονισμό του Μύλου Ματσόπουλου, το αυτοκίνητο χωρίς οδηγό κλπ.
Ολοκληρώθηκαν οι δομές του νέου καλλικρατικού δήμου. Μελετήθηκαν και δημοπρατήθηκαν έργα κοινής ωφέλειας ( Νηπιαγωγεία, 6ο δημοτικό σχολείο), δηλαδή δράσεις που θα μείνουν για πάντα και που προσθέσανε στην πόλη αναγνωσιμότητα, επισκεψιμότητα, αειφορία.
Στα τρία χρόνια της νέας δημοτικής αρχής δε βλέπουμε αντίστοιχα ένα μεγάλο έργο, κάτι που θα συνεχίσει να προσθέτει στην πόλη. Δεν αξιοποιήθηκαν ούτε οι παραληφθείσες υποδομές (τι γίνεται με το Μουσείο Τσιτσάνη, τι έγινε με το έτος Τσιτσάνη, τι γίνεται με το μουσείο Ασκληπιού). Θεωρώ ότι γίνεται μια απλή διαχείριση. Με ιδιαίτερη ικανότητα επικοινωνιακής προβολής, εντυπωσιακών παρεμβάσεων (στάσεις δροσιάς). Δεν διαπίστωσα την επανεκκίνηση πουθενά. Πιστεύω ότι ο Δήμαρχος θα έπρεπε ήδη να έχει ανεβάσει τον πήχη των δράσεων και των πρωτοβουλιών. Επισημαίνω ταυτόχρονα την αρνητική στάση της δημοτικής αρχής στην επιχειρηματικότητα και την καινοτομία (βιοαέριο-βιομάζα). Ο δήμος μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την ατμομηχανή της τοπικής ανάπτυξης. Σήμερα παρά ποτέ είναι αναγκαίο να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την υποστήριξη και την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του μεγάλου καλλικρατικού δήμου. Εκτός από καφετέριες και στάσεις δροσιάς υπάρχουν οι άνθρωποι και οι παραγωγικές δυνατότητες της περιοχής που μπορούν να δώσουν δουλειά και οικονομική ανάσα στο λαό. Περίμενα περισσότερα.
Αυτό που εκτιμώ ότι με χαρακτηρίζει όλα τα χρόνια της πολιτικής μου ενασχόλησης είναι ο τίτλος του ενεργού πολίτη. Ποτέ δεν κινήθηκα με γνώμονα την εξουσία. Συνεχίζω να παρακολουθώ τα δρώμενα στην κεντρική πολιτική σκηνή, στο Δήμο και στο Νομό, δίνοντας το παρόν όταν μπορώ και όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν.
