Αριστοτέλης Κερασοβίτης ή Τέλης όπως όλοι τον ξέρουν στην πιάτσα… και όταν λέω πιάτσα, εννοώ την πιάτσα ταξί, τον χώρο όπου εργάζεται και όπου για χρόνια ασχολούταν συνδικαλιστικά και από την θέση του προέδρου. Τελευταία για όσους παρακολουθούν τα δρώμενα , τον έχουν δει σε συμπόσια, όπου αναλύει την θεωρεία του Επίκουρου, για τον οποίο λέει πως του άλλαξε τη ζωή. Όμως δεν ξεχνά και τον επαγγελματικό του χώρο: «Σήμερα όμως ο χώρος βιώνει μια από τις χειρότερες περιόδους του. Και αυτό διότι, με τους πολίτες να έχουν μειώσει κατά πολύ τις μετακινήσεις τους λόγω της κρίσης, ο τζίρος έχει μειωθεί κατά περίπου 60%», ενώ θα σημειώσει πως οι άδειες ταξί από 200.000 ευρώ έχουν πέσει στις 50.000. Τέλος μιλάει για τα κυκλοφοριακά προβλήματα της πόλης, αλλά και τι πρέπει να γίνει για να βγει η χώρα από το τούνελ της κρίσης.
Συνέντευξη στον Χρήστο Κοντό
Για χρόνια ολόκληρα σε ξέραμε ως συνδικαλιστή, πρόεδρο του κλάδου σας, με τον οποίο θα ασχοληθούμε στη συνέχεια, τελευταία όμως σε βλέπουμε ως φανατικό οπαδό της Επικούρειας φιλοσοφίας. Πως προέκυψε αυτό;
Πριν από μερικά χρόνια έτυχε να διαβάσω ένα βιβλίο του Έρικ Άντερσον ” Ο Επίκουρος τον 21o αιώνα” και αυτό ήταν το έναυσμα να αλλάξει εντελώς η ζωή μου. Ενθουσιάστηκα με τον τρόπο που ο Επίκουρος προσέγγιζε τα πράγματα. Βρήκα την γαλήνη και την ηρεμία που μου έλειπε μέσα από τις συμβουλές του, ακολουθώντας την φιλοσοφία του για μια ηδονική και ατάραχη ζωή.
Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τον Επίκουρο από τους άλλους αρχαίους Έλληνες Φιλοσόφους;
Είναι βασικό να πούμε εξ αρχής ότι ο Επίκουρος, συμφωνώντας σ’ αυτό με τους Στωικούς φιλοσόφους, και διαφωνώντας με τους Πλατωνικούς και τους Αριστοτελικούς, υποστήριζε ότι η φιλοσοφία πρέπει να έχει πρακτικούς σκοπούς και πως ο βασικός της σκοπός είναι να συντελέσει στην ευδαιμονία του ανθρώπου. Σ’ αυτό θα πρέπει να κατατείνει όλη της η προσπάθεια, η σκέψη, η μελέτη των επιστημών, και η κοσμοθεωρία της. Διότι, σε τελική ανάλυση, η αληθινή φιλοσοφία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η τέχνη του ευ ζην. Ο πυρήνας της φιλοσοφίας του Επίκουρου είναι η απλή σκέψη ότι: ο άνθρωπος είναι ικανός και αρκετός να φτιάξει την ευτυχία του, αρκεί να λείψουν οι ενοχλήσεις, οι ανησυχίες και τα εμπόδια. Η αλήθεια είναι ότι ο Επίκουρος, όπως όλοι οι σύγχρονοί του, τηρεί μια ρεαλιστική στάση απέναντι στα δεινά της ζωής, δεινά που προέρχονται και από τη φύση και από τον πολιτισμό: τις παγίδες της ανθρώπινης φύσης και του χαρακτήρα, αλλά και τις αντιξοότητες ενός «μοντέρνου», ραγδαία εξελισσόμενου περίπλοκου κόσμου. Ο κόσμος του Επίκουρου είναι ένας κοσμοπολίτικος κόσμος όπου ελλοχεύουν κάθε λογής απρόσμενοι κίνδυνοι για το ξεριζωμένο, αλλοτριωμένο άτομο, το ήδη τόσο ευπρόσβλητο από τα φυσικά δεινά του βιολογικού κύκλου της ζωής του. Αφού φιλόδοξα έθεσε τέτοιους στόχους, η φιλοσοφία του Επίκουρου χρειάστηκε να απαντήσει σε άλλες αντίπαλες θέσεις οι οποίες είτε ανοιχτά στέκονταν εμπόδιο και τροχοπέδη στο δρόμο προς την ανθρώπινη ευδαιμονία, είτε ισχυρίζονταν ότι έχουν συναφείς σκοπούς. Όπως είναι γνωστό, για να συγκροτηθεί μια οποιαδήποτε φιλοσοφία, μια διανοητική κατασκευή δηλαδή, πρέπει να έχει στυλωμένο το μάτι στους αντιπάλους.
Γιατί αυτή η μεγάλη κόντρα με τους Πλατωνιστές;
Η ελληνική αντίληψη εμπεριείχε το στοιχείο της ελευθερίας της έκφρασης, γι` αυτό συνυπήρχαν ιδεαλιστικές και υλιστικές φιλοσοφικές σχολές. Το βασικό ζήτημα της φιλοσοφίας, θέλει τη φιλοσοφία χωρισμένη σε δυο μεγάλα στρατόπεδα, αυτό του υλισμού και εκείνο του ιδεαλισμού. Τα στρατόπεδα αυτά αφορούν κατευθύνσεις σκέψης.
Οι βασικές φιλοσοφικές κατευθύνσεις κάθε σχολής έχουν διαφορετικό προσανατολισμό, γιατί η πάλη μεταξύ υλισμού και ιδεαλισμού είναι η κινητήρια δύναμη της φιλοσοφικής σκέψης και νομοτέλεια της ιστορικής της πορείας. Ο υλισμός και ο ορθολογισμός υπέστησαν πολλές διώξεις, δεδομένου ότι έβαζαν το ζήτημα της λογικής ερμηνείας του κόσμου (προσωκρατικοί φιλόσοφοι) και της ευδαιμονίας του ανθρώπου (μετασωκρατικοί φιλόσοφοι). Ο ιδεαλισμός ταυτίστηκε με τον φόβο και τον έλεγχο του ανθρώπου κι όχι με την απελευθέρωσή του.
Όπως μας λέει και ο Θεοδωρίδης στο βιβλίο του (Επίκουρος, η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου) δεν είναι η ιδεολογία που φτιάχνει την θέση, αλλά η θέση που φτιάχνει την ιδεολογία. Αν λοιπόν ρίχναμε μια αντικειμενική ματιά στο βιογραφικό των φιλοσόφων θα είχαμε ικανές εξηγήσεις για τα φιλοσοφικά συστήματα που έχουν διατυπωθεί.
Υπάρχουν αρκετοί Τρικαλινοί που ασχολούνται σοβαρά με την αρχαία φιλοσοφία;
Βεβαίως υπάρχουν αρκετοί και αυτό μόνο ως θετικό μπορεί να εκληφθεί δεδομένου ότι η επιστροφή στην ελληνική σκέψη και αντίληψη στις ημέρες μας είναι αναγκαία και επιτακτική.
Τι είναι ο Επικούρειος Κήπος των Τρικάλων;
Ο Κήπος των Τρικάλων είναι μια κοινότητα Φίλων και συμφιλοσοφούντων στηριγμένος στη φιλία και την ισότητα, που στόχο έχει να ασφαλίσει την ψυχική γαλήνη των μελών του και μαζί το ελληνικό ήθος. Η ελευθερία του λόγου, η παρρησία των Επικούρειων, είναι βασικό στοιχείο της κοινωνικής τους συμπεριφοράς. Η επιδίωξη απόκτησης πλούτου, δόξας, πολιτικής δύναμης και επιρροής, δεν είναι για τους επικούρειους παρά αποτέλεσμα της ματαιοδοξίας και ανασφάλειας του ανθρώπου και συνδέεται με αντιπαραθέσεις, αντιπαλότητες, έχθρες, άσκοπους ανταγωνισμούς, μίσος και φθόνο που δηλητηριάζουν την ψυχή και την εκτρέπουν από τον σκοπό της που είναι η αταραξία και η γαλήνη. Επιδιώκεται λοιπόν η δημιουργία ενός νέου κοινωνικού πρότυπου που επενδύει στην φιλία για να ενώσει τα μέλη του απορρίπτοντας τους διαχωρισμούς που βασίζονται στο φύλο, την καταγωγή, την κοινωνική θέση και την περιουσία.
Καλή η φιλοσοφία, όμως τα προβλήματα στης σύγχρονης Ελλάδας είναι μεγάλα. Σε τι βαθμό έχει αγγίξει η κρίση τον κλάδο των ταξιτζήδων;
Κάποτε πολλοί ήταν εκείνοι που έλεγαν ότι θα δουλέψω σε ταξί. Και αυτό διότι ήταν μια δουλειά σχετικά εύκολη, με την οποία μπορούσες να βγάλεις ένα σεβαστό μεροκάματο. Γι’ αυτό και για αρκετά χρόνια ο κλάδος των ταξί τραβούσε το νέο που ήθελε να δουλέψει. Επέλεγε να γίνει οδηγός ή ακόμα και να αγοράσει δικό του ταξί, επενδύοντας σε αυτό όλη του τη ζωή καθώς υπήρχε ψωμί, με το ταξί σε αρκετές περιπτώσεις να περνά από τον πατέρα στο γιο.
Σήμερα όμως ο χώρος βιώνει μια από τις χειρότερες περιόδους του. Και αυτό διότι, με τους πολίτες να έχουν μειώσει κατά πολύ τις μετακινήσεις τους λόγω της κρίσης, ο τζίρος έχει μειωθεί κατά περίπου 60%. Αυτό έχει σαν συνέπεια για τους ίδιους τους επαγγελματίες να μην υπάρχουν πια ούτε μέρες, αλλά ούτε ώρες καλές, καθώς είτε Δευτέρα είναι είτε Σάββατο, είτε πρωί, είτε μεσημέρι, είτε βράδυ, για εκείνους είναι το ίδιο και το αυτό αφού το ταμείον είναι μείον.
Παρά τις κάποιες αλλαγές στη νομοθεσία παραμένετε ακόμη ένα κλειστό επάγγελμα. Πόσο κοστίζει σήμερα μια άδεια ταξί στα Τρίκαλα;
Πολλοί αυτοκινητιστές που επιθυμούν να βγουν από το επάγγελμα, έχουν ρίξει την τιμή των αδειών ταξί στο 80%, μείωση η οποία είναι απόλυτα δικαιολογημένη αν συνυπολογιστούν η οικονομική κρίση και το εν μέρει άνοιγμα του επαγγέλματος.
Συγκεκριμένα, οι τιμές των αδειών ταξί, σήμερα φτάνουν με δυσκολία τα 50.000-60.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του οχήματος, ενώ πριν από μερικά χρόνια 200.000 ευρώ για μία άδεια ταξί θεωρούνταν λογική τιμή.
Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε στα Τρίκαλα;
Τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, η κακή κατάσταση του οδοστρώματος σε πολλούς δρόμους της πόλης, ο χώρος της λαϊκής αγοράς όπου παρατηρούμε το μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο να συνωστίζονται παράγκες, άνθρωποι και αστικά μέσα σε λίγα τετραγωνικά, η φόρτωση και εκφόρτωση εμπορευμάτων στο κέντρο της πόλης από μικρά και μεγάλα φορτηγά σε ώρες κυκλοφοριακής αιχμής και όχι σε προακαθορισμένη ώρα, η έλλειψη χώρου στάθμευσης για τα τουριστικά λεωφορεία που τα τελευταία χρόνια κατακλύζουν την πόλη είναι μερικά από τα προβλήματα που ταλαιπωρούν όχι μόνο τους επαγγελματίες αλλά και τους πολίτες γενικότερα.
Για τους ποδηλατοδρόμους ποια είναι η θέση σας; Κρίνετε σωστές τις παρεμβάσεις του δημάρχου στις κυκλοφοριακές αλλαγές;
Σε μία πόλη όπως τα Τρίκαλα όπου η μορφολογία του εδάφους ευνοεί την μετακίνηση με ποδήλατο ασφαλώς και είναι απαραίτητη η ανάπτυξη σύγχρονων ποδηλατόδρομων. Όμως για να έχει επιτυχία το συγκεκριμένο εγχείρημα του Δήμου προϋποθέτει από την μία οι οδηγοί των ΙΧ να μην παρκάρουν στον ποδηλατόδρομο και από την άλλη οι ίδιοι οι ποδηλάτες να κυκλοφορούν μέσα στα όρια του ποδηλατόδρομου και όχι να πηγαίνουν αντίθετα σε μονόδρομους παραβιάζοντας τα STOP και τα κόκκινα φανάρια. Ο σεβασμός και η τήρηση του ΚΟΚ ανεξαιρέτως απ’ όλους τους οδηγούς τροχοφόρων μπορεί να συμβάλλει στην καλυτέρευση της κυκλοφοριακής κίνησης άρα και στην ποιότητα της ζωής μας.
Να κλείσουμε με την πολιτική κατάσταση της χώρας. Βλέπετε να υπάρχει από κάποιο πολιτικό χώρο φως στο τούνελ; Τι πρέπει να αλλάξει κατά τη γνώμη σας;
Αναρωτιέμαι αν η χρεοκοπία αξιών και εννοιών, θεσμών και σχέσεων ακολουθεί την ίδια χρονική πορεία. Δυστυχώς τα συμπεράσματα δεν είναι ευχάριστα. Υπήρξαν κοινωνίες που χάθηκαν οικονομικά και πρακτικά αλλά στάθηκαν στο ύψος τους βασιζόμενες στις υψηλές αξίες και στον ανθρωπισμό που είχαν κατακτήσει. Έχουμε πολλά παραδείγματα. Και, αντίστροφα, εύκολα ανασύρουμε από τη μνήμη μας περιόδους πνευματικής παρακμής που εκμηδένισαν την όποια οικονομική άνθιση διαγράφοντάς τες από τις σελίδες της ιστορίας. Χαρακτηριστικά συμπτώματα μίας τέτοιας πνευματικής παρακμής μπορούμε να διακρίνουμε στη σημερινή παταγώδη αποτυχία του πολιτικού συστήματος που οδήγησε στη γενικευμένη χρεοκοπία. Ο παρασιτικός γραφειοκρατικός μηχανισμός, το πελατειακό καθεστώς, η αδυναμία παραγωγής πλούτου, η έλλειψη εκπαίδευσης, παιδείας, αγωγής, πολιτισμού και δημοκρατικής παράδοσης είναι κάποια από αυτά. Επίσης η συναίνεση της κοινωνίας επί τέσσερις δεκαετίες στο άθλιο κομματοκρατικό σύστημα και η απάθειά της ενώπιον του σημερινού μεγάλου αδιεξόδου. Είναι επιτακτική η ανάγκη πλέον να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο σε νέες βάσεις με αμεσοδημοκρατικές δομές όπου ο πολίτης θα έχει απευθείας πρόσβαση και συμμετοχή στις αποφάσεις που τον αφορούν δρώντας όμως με αλληλεγγύη και αποφασιστικότητα έξω από τις λογικές της κερδοσκοπίας, της «μόχλευσης» λογιστικών κεφαλαίων και των ανεξέλεγκτων χρεών που μας έχουν επιβάλει τα οικονομικά κέντρα και οι πολιτικοί εκφραστές τους.
