Για δεύτερη συνεχόμενη Κυριακή βρεθήκαμε να πεζοπορούμε στα Αντιχάσια, σε
χαμηλότερα υψόμετρα αυτή τη φορά, σε μια από τις διαδρομές που ενδείκνυνται για
εξοικείωση των αρχαρίων με την ορεινή πεζοπορία. Αυτή τη φορά ξεκινήσαμε από τον
Πλάτανο για να φτάσουμε στο Ελληνόκαστρο καλύπτοντας μια υψομετρική διαφορά 400
περίπου μέτρων.

Λίγο έξω από το χωριό και αριστερά, βρίσκουμε στενό χωματόδρομο που ακολουθούμε για
λίγο μέχρι το σημείο που μια ξύλινη ταμπέλα σημαδεύει την αρχή του μονοπατιού που οδηγεί
στο Κάστρο, ότι σώζεται δηλαδή από το Βυζαντινό οχυρό που βρίσκεται σε υψόμετρο 400
περίπου μέτρων, στο μέσο της απόστασης μεταξύ των δυο χωριών.

Το μονοπάτι ανοίχτηκε πρόσφατα με προσπάθεια των κατοίκων του Πλάτανου και
σηματοδοτήθηκε με κορδέλες μέχρι το Κάστρο. Κινείται αρχικά στα αριστερά της χαράδρας και
σύντομα περνά από την άλλη πλευρά της. Οδεύει ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση από
πουρνάρια κυρίως και είναι πετρώδες, έτσι δεν κρατάει λάσπη από τις βροχές.

Σε 40’ φτάνουμε στα ερείπια των τειχών του Κάστρου που εποπτεύει τη περιοχή. Στο βάθος
και δεξιά μας, το Ελληνόκαστρο λούζεται στο πρωινό φως, αστραφτερό μετά από τη βροχή της
προηγούμενης μέρας. Δεν υπάρχει σημαδεμένο μονοπάτι μέχρι εκεί, έτσι ακολουθώντας
περάσματα ζώων ανηφορίζουμε έχοντας στο βάθος δεξιά μας το φαράγγι, σε κάποιοο σημείο
του οποίου διακρίνονται τα ίχνη ενός αρκετά μεγάλου καταρράκτη.

Μετά από άλλα 40’ φτάνουμε στο Ελληνόκαστρο, στην εκκλησία του οποίου κάνουμε μια
αρκετά μεγάλη στάση για κολατσιό και ξεκούραση.

Η επιστροφή μας γίνεται από την ίδια διαδρομή, την οποία δεν παραλείπουμε να
σημαδέψουμε ώστε κάθε ενδιαφερόμενος να μπορεί να την ακολουθήσει ολοκληρωμένη.
Φτάνοντας στον Πλάτανο επισκεπτόμαστε την περιοχή «Οβριάσα», η οποία εδώ και πολλά
χρόνια έχει δώσει δείγματα κατοίκησης από τα ελληνιστικά χρόνια. Ομάδα Γάλλων μελετητών,
που περπάτησε και μελέτησε την περιοχή με πολύ δύσκολες συνθήκες, αφού η περιοχή είναι
γεμάτη πουρνάρια και αγρούς με ελαιόδενδρα ανέφερε σε ανακοίνωσή της στο 2ο Συμπόσιο
Τρικαλινών Σπουδών, ότι η περιοχή κατοικείται από τα ελληνιστικά χρόνια ενώ είχε
επισημάνει ότι στα πρώτα βυζαντινά χρόνια η σημασία της ήταν σημαντική. Τούτο
επιβεβαιώνεται και από την αποκάλυψη δύο παράλληλων βασιλικών στον αγρό ιδιοκτησίας
Βίκτωρος και Αθηνάς Υφαντή. Πρόκειται για δύο βασιλικές, περίπου των ιδίων διαστάσεων με
ημικυκλική κόγχη και οι δύο στην ανατολική πλευρά και νάρθηκα στη δυτική πλευρά. Στην

πρώτη βασιλική, εν συντομία βασιλική Α΄ ο νάρθηκας στη δυτική πλευρά επικοινωνεί με τον
υπόλοιπο ναό με τρίβηλο, με σύνθρονο στο Ιερό, στοιχεία που συναντάμε σε
παλαιοχριστιανικούς ναούς ,ενώ σε κάποια σημεία συναντάμε πήλινες πλάκες που κάλυπταν
το δάπεδο αλλά και κουρασάνι εσωτερικά στην τοιχοποιία, που υποδηλώνει υπόστρωμα για
τοιχογραφία ή για ψηφιδωτά.

Η αποκάλυψη επτά ταφών, πρόχειρης κατασκευής και τμήματα μεγάλων πήλινων πίθων
(πιθαριών), που εντοπίσθηκαν στο βόρειο κλίτος και πρέπει να έπαιζαν το ρόλο
αποθηκευτικού χώρου, αποτελούν ένδειξη για τη μετέπειτα χρήση του χώρου. Βόρεια αυτής
και σε απόσταση σχεδόν δύο μέτρων έχει έλθει στο φως και δεύτερη βασιλική. Η διατήρηση
αυτής είναι καλύτερη, επειδή τα υλικά δομής είναι πιο ισχυρά. Εδώ εντοπίστηκαν τα θεμέλια
του πρεσβυτερίου σε όλο το μήκος, οι δύο πεσσίσκοι του λίθινου περιθυρώματος του
βημοθύρου, καθώς και τα θεμέλια του επίσης λίθινου άμβωνα. Ιδιαίτερα επιμελημένο το
πήλινο δάπεδο, όπου οι περισσότερες πλάκες φέρουν ανάγλυφη διακόσμηση με πτηνά,
σταυρούς και μορφές – σφραγίδα του κεραμοποιείου. Τέλος, στο χώρο του Ιερού, κατά την
διάρκεια της ανασκαφικής έρευνας, εντοπίσθηκε και η λίθινη Αγία Τράπεζα.
Πηγή Πληροφοριών: ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ https://www.culture.gov.gr

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας –
Μπότσαρη 2, 2 ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. καθώς και στη σελίδα
μας στο Facebook.