Γράφει η κα. Ιωάννα Χαρμπέα 

Μετά τα τελευταία γεγονότα και ενόψει των όσων θα ακολουθήσουν έχω πειστεί για
ακόμη μια φορά ότι ο δολοφόνος είναι εκείνος ο φιλήσυχος μέχρι χθες άνθρωπος της
διπλανής μας πόρτας που όμως σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Παρέτο κρύβει πολλά
απωθημένα και έναν άρρωστο ψυχικό κόσμο που δεν φαίνεται. Όλα κυλάνε όμορφα
κι οι διπλές ζωές των ατόμων κάποια στιγμή ζητάνε δικαίωση! Να σας πω την
αλήθεια ποτέ δεν συμπαθώ τα άτομα που δεν εκδηλώνονται, τα άτομα που δεν
κλαίνε, δεν γελάνε, δεν μιλάνε. Και ακούς τι ήσυχος και ευγενικός άνθρωπος είναι
αυτός! Όμως για έναν επιστήμονα αυτά τα στοιχεία μόνο ανησυχητικά σημάδια
μπορεί να είναι. Σκοτεινοί άνθρωποι που ξέρουν να κρύβονται πίσω από έναν μανδύα
ευγένειας! Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας με υποτιθέμενες φυσιολογικές ζωές,
ίσως παντρεμένοι με οικογένεια και παιδιά! Άνθρωποι με χαμόγελο τις περισσότερες
φορές που πίσω του κρύβεται ένα σκοτεινό βλέμμα.

Είναι οι σκοτεινές σκέψεις που κάνουν σιωπηρά και μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν. Είναι οι
συγκεχυμένες σκέψεις τους. Η υπερβολική τους αγάπη δήθεν για το πλησίον και η
δήθεν άκρατη συμπόνια τους έρχονται να σκεπάσουν τις αρρωστημένες σκέψεις τους
.Δείχνουν ατρόμητοι αν και κατά βάθος φοβούνται τον ίσκιο τους, παινεύουν τον
εαυτό τους και σκαρφίζονται ψεύτικες ιστορίες για να δείξουν την αξία και τη δύναμη
τους. Τους βλέπεις και τους χαζεύεις και τους θαυμάζεις γι αυτή την ενεργητικότητα.

Μετά όμως όταν αυτή την ενεργητικότητα την διακατέχεται η κατάθλιψη και η
απομόνωση … τότε είναι διαφορετικοί. Είναι σαν να είναι ένας άνθρωπος με δύο
πρόσωπα! Το καλό και το κακό. Το δυνατό και το αδύναμο. Το αήττητο και
τρομαγμένο. Είναι άτομα που προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη για να
μπορέσουν αργότερα να σας εκμεταλλευτούν.

Αυτά τα άτομα έχουν μια συμπεριφορά που κινείται σε δυο πόλους, σε δύο άκρα. Οι
ερμηνείες της ψυχολογίας γι αυτό είναι πολλές. Οι ερμηνείες της κοινωνιολογίας
είναι αυτά είναι άτομα που το περιβάλλον τους από τα παιδικά τους χρόνια στην
ηλικία 4 με 7 η οποία είναι πολύ κρίσιμη για ένα παδί δεν τους έδωσε σαφείς οδηγίες
για τη διαχώριση καλού ή κακού, ηθικού ή ανήθικου, δεν τους άφηνε ποτέ ως παιδιά
να πουν τη δική τους εκδοχή, τους έλεγχε με το δικό του τρόπο, δεν έδινε στα άτομα
πρωτοβουλίες και πολύ περισσότερο δεν έδινε αγάπη! Το αποτέλεσμα να έχουν μια
διπλή προσωπικότητα και ακόμα και σε μεγάλη ηλικία να μην το καταλαβαίνουν.
Προσέξτε! Δεν είναι λίγοι και κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Το θέμα τείνει να περάσει
απαρατήρητο εφόσον δεν ανήκουν στην οικογένεια μας συνήθως λέμε είναι λίγο
παράξενος αλλα εμένα τι με νοιάζει. Και στο τέλος αναρωτιόμαστε μα είναι δυνατό
να διέπραξε έγκλημα. Ήταν το καλύτερο παιδί και φιλήσυχος, στοργικός και ευγενής!

Ναι ήταν έτσι κατά ακρίβεια αυτό υπήρξε η μια πτυχή της προσωπικότητας του γιατί
η άλλη του πτυχή ήταν εγκληματική!

Ο δολοφόνος δεν είναι πάντα ο κακός! Δείτε με προσοχή το παρακάτω βίντεο και
υποψιαστείτε γιατί η πρόληψη σώζει!