Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, μόνο τα υψηλά επίπεδα δραστηριότητας τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα (π.χ. τένις, τρέξιμο, κολύμπι, σκληρή σωματική εργασία κ.α.) φαίνεται να αποτρέπουν μακροπρόθεσμα στον χρόνιο μυοσκελετικό πόνο.

Η μελέτη, με επικεφαλής τον δρ. Nils Niederstrasser από το Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ, εξέτασε τα δεδομένα 5.802 ατόμων ηλικίας 50 ετών και άνω για περίοδο τουλάχιστον δέκα ετών.

Σχεδόν οι μισοί ανέφεραν ότι υπέφεραν από μυοσκελετικό πόνο στο τέλος της δεκαετούς περιόδου παρακολούθησης.

Ο δρ. Niederstrasser είπε: “Ο χρόνιος πόνος είναι ένα τεράστιο πρόβλημα σε οποιαδήποτε ηλικία. Είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα και πολύπλοκα προβλήματα στην ιατρική κοινότητα και οδηγεί πολλούς σε χαμηλότερη ποιότητα ζωής. Είναι γνωστό ότι ο πόνος τείνει να είναι πιο συνηθισμένος καθώς μεγαλώνουμε, επομένως είναι ζωτικής σημασίας να δούμε τι μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη και την μείωση του. Η έλλειψη διαχρονικών μελετών μεταξύ των ηλικιωμένων για τους παράγοντες κινδύνου για χρόνιο πόνο είναι ανησυχητική. Για πολλούς σύνθετους λόγους, η λύση στο πρόβλημα του χρόνιου πόνου στους ηλικιωμένους έχει αποδειχθεί άπιαστη”.

Η μελέτη είναι η πρώτη που εξετάζει την εμπειρία του χρόνιου πόνου παράλληλα με το φύλο, τον Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), την ηλικία και τον πλούτο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η συν-συγγραφέας της έκθεσης, δρ. Nina Attridge, επίσης από το Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ, είπε ότι κάθε δραστηριότητα βοήθησε στην μείωση των πιθανοτήτων πόνου, αλλά, με την πάροδο του χρόνου, μόνο τα υψηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας φάνηκε να μειώνουν τον κίνδυνο να αναπτύξει κάποιος μυοσκελετικό πόνο.

Είπε ότι το να είσαι φτωχός, να είσαι γυναίκα και να είσαι υπέρβαρος, ή παχύσαρκος βρέθηκε ότι αποτελούν ανεξάρτητα παράγοντες κινδύνου για τον μυοσκελετικό πόνο.

Ελπίζει τα ευρήματα να ενθαρρύνουν όσους σχεδιάζουν προγράμματα για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αποφύγουν τον χρόνιο πόνο να περιλαμβάνουν τακτική έντονη σωματική δραστηριότητα, προγράμματα απώλειας βάρους και να βρουν τρόπους να βοηθήσουν όσους έχουν χαμηλότερα εισοδήματα.

• Για την μελέτη, η μέτρια άσκηση περιελάμβανε δραστηριότητες όπως ο χορός, το περπάτημα, οι διατάσεις και η κηπουρική.
• Η ήπια δραστηριότητα περιελάμβανε δραστηριότητες, όπως πλύσιμο ρούχων, σκούπισμα με ηλεκτρική σκούπα και μαστορέματα στο σπίτι.

Ο δρ. Niederstrasser είπε: “Οποιαδήποτε τέτοια δραστηριότητα βοηθά τους ανθρώπους να παραμείνουν καλά και να αισθάνονται καλύτερα από το να μην ασκούνται. Αλλά η ήπια άσκηση δεν φαίνεται να έχει μακροπρόθεσμη επίδραση στην ανάπτυξη χρόνιου πόνου. Η δραστηριότητα δεν πρέπει μόνο να είναι έντονη, αλλά πρέπει να γίνεται τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Ένα άτομο που κάνει ποδήλατο, για παράδειγμα, μια φορά το μήνα και του οποίου η μόνη άλλη δραστηριότητα ήταν οι ελαφριές δουλειές του σπιτιού εξακολουθεί να διάγει καθιστική ζωή”.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι ο επίμονος μυοσκελετικός πόνος ήταν πιο συχνός:

• στις γυναίκες, πιθανώς λόγω ορμονικών διαφορών
• σε όσους ήταν παχύσαρκοι ή υπέρβαροι, πιθανώς επειδή το επιπλέον βάρος προσθέτει βάρος στις αρθρώσεις του σώματος
• σε εκείνους που ήταν λιγότερο πλούσιοι, πιθανώς επειδή το υψηλότερο διαθέσιμο εισόδημα μπορεί να επιτρέψει στους ανθρώπους να αναζητήσουν πρόσθετη φροντίδα, εκτός από αυτή που καλύπτεται από ασφάλειες, ή εθνικές υπηρεσίες υγείας

iatropedia.gr