Τις διαφορές τους τις περιγράφει με το δικό του χαρακτηριστικό χιούμορ, ο Περουβιανός συγγραφέας Φερνάντο Ιβασάκι Κάουτι:

… Το μυθιστόρημα μπορεί να είναι με το αιματάκι του, αλλά το διήγημα πρέπει να είναι καλοψημένο. Το μυθιστόρημα πάντα παχαίνει, αλλά το διήγημα έχει ακριβώς τις θερμίδες που χρειάζονται. Το μυθιστόρημα, αφού το ανοίξεις, διατηρείται μια χαρά στο ψυγείο, το διήγημα όμως πρέπει να καταναλωθεί αμέσως. Το μυθιστόρημα έχει συντηρητικά, το διήγημα είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες. Το μυθιστόρημα δεν παθαίνει τίποτα αν το ξαναζεστάνεις, αντίθετα το διήγημα, το τηγανίζεις μόνο μια φορά. Το μυθιστόρημα είναι βαρύ φαγητό που φέρνει καούρες, το διήγημα είναι κρύο πιάτο ζαρζαβατικής πολυπραγμοσύνης. Το μυθιστόρημα σε χορταίνει, το διήγημα σου ανοίγει την όρεξη …

Το διήγημα είναι κούρσα μιας ανάσας, κατοστάρι, ενώ το μυθιστόρημα είναι μαραθώνιος. Το πρώτο είναι λιτό κελί μοναχού, με τα τελείως απαραίτητα, το δεύτερο είναι σπίτι τεράστιο που συνήθως έχει πράγματα περιττά, κι όσο κι αν το φροντίζεις, πάντα θα υπάρχει κάτι χαλασμένο.