Τους 22 μαραθωνίους αγώνες σε Ελλάδα και εξωτερικό που έτρεξε μέχρι το 2004 θυμήθηκε ο ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Δημήτρης Κουρέτας  . Σε μια ανάρτηση του με την οποία γύριζε το χρόνο πίσω στο 1981 όταν και έτρεξε τον πρώτο του αγώνα.

Γράφει πως:

«Μέρα της κλασσικής σήμερα και δεν γίνεται το μυαλο να κάνει τίποτε άλλο από το να ταξιδέψει στους 22 μαραθώνιους που έχω λάβει μέρος από το 1981 μέχρι το 2004. Σε Ελλάδα και εξωτερικό .

Η πρώτη ήταν το 1981, ημέρα Τρίτη 20 Οκτωβρίου.

18 έγιναν οι εκλογές που κέρδισε το ΠΑΣΟΚ και αποφάσισαν εκτάκτως να γίνει την Τρίτη το πρωί.

Δεν υπήρχε διακοπή κυκλοφορίας.

Έτρεχες μέσα στα αυτοκίνητά, στην άκρη μια λωρίδα 2-3 μέτρα. Δηλαδή καλού κακού θα έπρεπε να είχες κοινωνήσει πριν τρέξεις. Δεν είχα κάνει την προπόνηση που έπρεπε γιατί τότε δεν ξέραμε. Παρόλα αυτά έκανα 3 ώρες και 37 λεπτά

Εδώ στην φώτο είναι το 1985 , γύρω στα 3 ώρες και 6  λεπτά . Ήταν άλλες εποχές . Είχαμε τρέλλα όσοι τρέχαμε στο δρόμο τότε γιατί μας κορόιδευαν.

Μας σφυρίζανε ότι ήμασταν μουρλοί. Ακριβώς όπως σας τα λέω.

Πέρασαν πολλά χρόνια. Τώρα δεν μπορώ να τρέξω και κάνω ποδήλατο και περπάτημα στα βουνά.

Ο μαραθώνιος ήταν ίσως η πιο σημαντική εμπειρία στη ζωή μου . Ήταν αυθεντική μάχη με τον εαυτό. Περίμενες να βρεθείς σε αχαρτογράφητα νερά γύρω στο 30. Δεν ξέραμε τότε τι να φάμε το να πιούμε. Πίναμε κάνα δυο ποτήρια νερό η πορτοκαλάδα. Το βγάζαμε με τις φυσικές δυνάμεις και την τρέλλα μας.

Υπήρχαν 5 αγώνες όλο το χρόνο. Ο κλασσικός, το 20αρι του Αγίου Κοσμά, ο Δρόμος θυσίας στα καλάβρυτα, στο Μπιζάνι, και στο Μεσολόγγι.

Τώρα ο μαραθώνιος είναι μπίζνα εκατομμυρίων.

Δεν θέλω να .πω να σχολιάσω γιατί εγώ έχω μείνει στον άλλο μαραθώνιο.

Όμως επειδή γράφετε διαβάζω ότι κλείνει ο δρόμος και γκρινιάζετε. Κάντε μια προσπάθεια να συμμετέχετε σε κάποιους λαϊκούς αγώνες έστω και αργά. Θα δείτε πως θα αλλάξει η ματιά σας για τις μεγάλες αποστάσεις.

Δεν θα γκρινιάζετε εκείνη τη μέρα ούτε καμία μέρα. θα είστε με τον ανώνυμο δρομέα. Και το μήνυμα που θα έπρεπε να είναι το σλόγκαν του μαραθωνίου να είναι.

Άκου την ιστορία του ανώνυμου δρομέα που τερματίζει σε 4μισυ ώρες. Θα σε κάνει σοφό.

Να δεις τι έχει τραβήξει για να έρθει να μπει στην αφετηρία. Και τότε θα αφήσεις το αμάξι σου και θα στηθείς να χειροκροτήσεις τον ανώνυμο που θα τερματίσει το μεσημεράκι όταν εσύ ήθελες το δρόμο καθαρό να πας να πιεις το φραπέ σου.

.αυτή τη χρονιά κάντο έτσι. Θα δεις αξίζει.

Στο λέει κάποιος που όταν έτρεχε προς τιμή του Λαμπράκη πήγε ωτοστόπ στην Αθήνα τη νύχτα για να τρέξει το πρωί στο Μαραθώνα».