Πάντα, όταν συζητάμε για την ανάπτυξη ενός τόπου, ένας από τους βασικότερους παράγοντες που βάζουμε στο τραπέζι, είναι η ανάπτυξη και ισχυροποίηση της τοπικής οικονομίας και αγοράς. Στα Τρίκαλα και λίγο πολύ σε όλη την Ελλάδα, αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης, βλέπουμε να κλείνουν εκατοντάδες εμπορικές επιχειρήσεις, αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν στα λειτουργικά τους έξοδα και να ανοίγουν κάποιες λίγες, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων έχουν να κάνουν με τον καφέ και την εστίαση γενικότερα. Καφετέριες λοιπόν κάθε είδους, μικρές ή μεγάλες, πολυτελείς ή όχι, με τραπεζοκαθίσματα ή μόνο με ντελίβερι, έχουν κατακλύσει και την πόλη μας.

Όπου κι αν γυρίσει κανείς τη ματιά του, θα διαπιστώσει ότι αυξάνονται και πληθύνονται σαν τα μανιτάρια. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι…Η εύκολη λύση θα υποστηρίξουν κάποιοι. Η αλλαγή του τρόπου διασκέδασης, θα υποστηρίξουν κάποιοι άλλοι ή είναι μια φθηνή έξοδος για κάποιους άλλους.

Όπως και να ‘χει όμως ένα είναι σίγουρο. Οι καφετέριες είναι πολλές στα Τρίκαλα και σχεδόν όλη τη μέρα οι περισσότερες είναι γεμάτες κόσμο και κόσμο όλων των ηλικιών και όλων των κατηγοριών. Σε σημείο που δίκαια ν’ αναρωτιέται κάποιος: «μα καλά κανείς δεν δουλεύει σ’ αυτή τη πόλη ή που βρίσκουν τόσα χρήματα και είναι όλη μέρα έξω για καφέ»;

Βέβαια για να πούμε και του στραβού το δίκιο τα Τρίκαλα θεωρούνται μαζί με 2-3 ακόμη πόλεις, ως η πόλη του καφέ. Ανέκαθεν αυτό συνέβαινε, ίσως με κάποια άλλη μορφή ή με άλλες συνήθειες, όμως συνέβαινε.

Ο «Ε.Π.» απευθύνθηκε στον πρόεδρο του σωματείου καφετεριών και συναφών επαγγελμάτων κ. Δημήτρη Μαγκούτη, ο οποίος μας είπε πως αυτή τη στιγμή εγγεγραμμένοι στο σωματείο είναι γύρω στους 160-170 επαγγελματίες. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, αρκετοί εκ των οποίων είναι αλεξιπτωτιστές που ανοίγουν ένα μαγαζί και ύστερα από λίγο το κλείνουν. Από τη στιγμή που η αγορά είναι ελεύθερη ο καθένας κάνει ότι νομίζει, ανοίγουν μεν νέα καταστήματα με καφέ αλλά υπάρχουν και πολλά που κλείνουν.

Και έτσι φτάσαμε αισίως τα τελευταία χρόνια να μετράμε παντού νέα καφέ, με αρκετό προσωπικό, αρκετά από τα οποία είναι ιδιαίτερα καλόγουστα και δαπανήθηκαν σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς μεγάλα ποσά για να στηθούν.

Η Ασκληπιού που μέχρι πρότινος είχε την πρωτοκαθεδρία στις καφετέριες, τα τελευταία χρόνια μάλλον απώλειες μετράει, αφού έκλεισαν πολλές απ’ αυτές και έδωσαν τη θέση τους σε εμπορικά καταστήματα. Καφέ εξαπλώθηκαν προς άλλα σημεία, αλλάζοντας άρδην τα στέκια. Πλατεία ΟΤΕ, μανάβικα, κεντρική πλατεία, Σαράφη και Κονδύλη είναι κάποια από τα νέα σημεία που ανοίγουν καφετέριες που τραβάνε πολύ κόσμο.

Η 22χρονη Χ.Σ. με τη συνομήλικη φίλη της Δ.Κ., θαμώνες κεντρικής καφετέριας, σε ερώτησή μας, απάντησαν: «προτιμάμε να διασκεδάζουμε πηγαίνοντας για καφέ σχεδόν καθημερινά, αφού εκεί συχνάζει και η υπόλοιπη παρέα μας και επιπλέον περνάμε κάποιες ώρες εκεί με 3 και 4 ευρώ. Λεφτά για κάτι επιπλέον έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν οπότε είμαστε ευχαριστημένες και εδώ», ενώ ο 35χρονος Χρήστος μας λέει: «Δουλεύω σχεδόν τις μισές μέρες της εβδομάδας part time και τις υπόλοιπες που κάθομαι αράζω για κανένα καφεδάκι να περάσει η ώρα. Άμα δεν πιεις κι ένα καφέ δεν περνάει η ώρα με τίποτα, γι΄αυτό το κάνω». Ποικίλες όπως καταλαβαίνετε οι απαντήσεις, όμως όλα συγκλίνουν στο ότι ο καφές είναι η αγαπημένη απασχόληση της νεολαίας και κατ’ επέκταση του νεοέλληνα. Και εδώ στα Τρίκαλα ένας λόγος παραπάνω, η πόλη του καφέ βλέπετε, όλοι μας ιδίως το πρωί κυκλοφορούμε μ’ ένα καφέ στο χέρι, τα ντελίβερι πάνε κι έρχονται. Το ερώτημα που προκύπτει όμως, κι αυτό εύλογο: Μπορεί μόνο με τις καφετέριες να γνωρίσουμε ανάπτυξη ως τόπος και ως πολίτες; την απάντηση ας τη δώσει ο καθένας μόνος του.

                                                                                              Δημήτρης Παδιός