” Ήρθει η Λάζαρης, ήρθαν τα Βάια.. ”

Το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων είναι αφιερωμένο, κατά την Ορθόδοξη παράδοση, στην Ανάσταση του Λαζάρου, η οποία πραγματοποιήθηκε τέσσερις ημέρες μετά την κοίμηση του, στην Βηθανία η οποία βρίσκεται κοντά στην πόλη της Ιερουσαλήμ.

Με αφορμή, λοιπόν, την εορτή αυτή έχει δημιουργηθεί στον τόπο μας ένα πολύ όμορφο και ιδιαίτερο έθιμο. Το πρωί εκείνου του Σαββάτου, όλα τα κορίτσια της περιοχής, τα οποία βρίσκονται σε μικρή, κυρίως, ηλικία αφού φορέσουν τα γιορτινά τους, τριγυρίζουν στους μαχαλάδες της περιοχής και τραγουδούν τα κάλαντα του Λαζάρου:

” Ήρθει η Λάζαρης, ήρθαν τα Βάια.

Ηρθει η Κυριακή που τρών τα ψάρια.

Σήκου Λάζαρη και μην κοιμάσει, ήρθει η μάνα σου από την πόλη, σ’ έφερε χαρτί και κουμπουλόι.

Γράψει Θόδωρα, γράψε Δημήτρ, γράψει λιμουνιά και κυπαρίς..  Και του χρόν! Και του χρόν! Καλή Ανάσταση! ”

Οι Λαζαρίνες φέρουν στα χέρια τους τα κατάλληλα καλαθάκια (κανίστρες) τα οποία έχουν προηγουμένως κοσμήσει, όπως επιβάλλει η παράδοση, με λουλούδια εποχής. Οι νοικοκυρές, κερνάνε τις Λαζαρίνες νηστίσιμα γλυκίσματα, γιατί κανένας δεν “αρτένεται”, φρέσκα αυγά και κάποιες φορές λίγα χρήματα.

Το έθιμο των “καλάντων του Λαζάρου” ανθεί κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ αδιαμφισβήτητα αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δρώμενα της πασχαλινής περιόδου.

Κωνσταντίνος Μόρφος