Του Σάκη Παπαδόπουλου

Η συμμετοχή 270.000 πολιτών στις εκλογές για ανάδειξη νέας ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛΛ –
ΠΑΣΟΚ ανέβασε τον πήχη των πολιτικών απαιτήσεων, ταρακούνησε ισχυρά τη
πολιτική ζωή στη χώρα. Απέδειξε ότι στη νέα ιστορική περίοδο δεν μπορεί να
υπάρξει ένας δικομματισμός παλαιού τύπου, ότι ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ –
ΠΣ υπάρχει ένας ζωτικός πολιτικός χώρος που διεκδικεί δυναμικά την αυτονομία
του και την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών προς όφελός του.

Η ΝΔ δείχνει να αδιαφορεί για το μήνυμα των πολιτών που ψήφισαν. Συνεχίζει να
ορέγεται μια νέα αυτοδύναμη κυβερνητική θητεία.

Στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεν προσλάβαμε όλοι με τον ίδιο τρόπο το μήνυμα της πολύ
μεγάλης συμμετοχής σε ένα ιστορικό Κόμμα που σημάδεψε θετικά και αρνητικά τη
μεταπολιτευτική πολιτική ζωή κυβερνώντας επί πάρα πολλά χρόνια μόνο του ή με
τη ΝΔ και την Ενωμένη Αριστερά στην οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα, ή σε
συγκυβέρνηση με τη ΝΔ στο διάστημα 2012 – 15. Όταν δηλώνουμε ότι με Απλή
Αναλογική είναι εύκολος ο σχηματισμός προοδευτικής Κυβέρνησης αρκεί να είναι
πρώτο Κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, δείχνουμε ότι παραμερίζουμε τα σοβαρά ζητήματα που
αφορούν την αμοιβαία εμπιστοσύνη, την αυτοκριτική και τα διδάγματα όλων μας
από τραύματα, αυταπάτες, λάθη του παρελθόντος και κυρίως την αναζήτηση των
συγκλίσεων που θα επιτρέψουν ένα πλειοψηφικό ρεύμα για τη ΝΕΑ ΑΛΛΑΓΗ, ένα
Κοινό Προοδευτικό Κυβερνητικό Πρόγραμμα και έναν κοινό τρόπο για το πως θα
κυβερνήσουμε.

Ο Αλέξης Τσίπρας προβάλλει κυρίως την επείγουσα αναγκαιότητα " να
απαλλάξουμε τη χώρα απο τη Δεξιά του κ.Μητσοτάκη πρίν οι βλάβες που αυτή
προκαλεί γίνουν ανήκεστες και να ανοίξουμε όλοι μαζί, με ισχυρή προοδευτική
Κυβέρνηση, έναν δρόμο αλλαγής και προόδου πρoς το συμφέρον της κοινωνικής
πλειοψηφίας…". Είναι γεγονός ότι ο Αλέξης και τολμηρή αυτοκριτική κάνει και
δίνει πιά αφοπλιστικές απαντήσεις στα επίμαχα ζητήματα " πήραμε τη Κυβέρνηση,
δεν πήραμε την εξουσία", « θα κυβερνήσουμε αλλιώς». Ξεκαθαρίζει σημαντικά
ζητήματα που αφορούν τη διάκριση των εξουσιών, τον βαθύ εκδημοκρατισμό του
κράτους, την εντιμότητα και ανιδιοτέλεια στην άσκηση της εξουσίας, την
αξιολόγηση, την κεντρική επιλογή « δικαιοσύνη – δημοκρατία – διαφάνεια –
λογοδοσία – αξιοκρατία παντού»…

Στο ΚΙΝΑΛΛ – ΠΑΣΟΚ αποφεύγουν μέχρι τώρα να μιλήσουν ξεκάθαρα για το τι
εννοούν ως εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης της χώρας μετά τις επόμενες
εκλογές. Ενοποιήθηκαν στην επιδίωξη για ένα μεγάλο ισχυρό Κόμμα που
υποτίθεται ότι θα εκπροσωπεί πιο αξιόπιστα την Δημοκρατική – Προοδευτική

Παράταξη, αλλά αφήνουν σε εκκρεμότητα τον ρόλο που θέλουν να διαδραματίσουν
στις κυβερνητικές λύσεις για τη χώρα. Ουσιαστικά αυτοπαγιδεύονται σε μια
κεντρώα λογική διμέτωπου αγώνα. Άλλωστε, στους πρωταγωνιστές διεκδίκησης της
ηγεσίας ο Ανδρέας Λοβέρδος απέκλειε τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ο
Γιώργος Παπανδρέου τη συνεργασία με τη ΝΔ, δαιμονοποιώντας κάθε αναφορά
στην εναλλακτική κυβερνητική λύση για τη χώρα. Το ακριβές στίγμα του Νίκου
Ανδρουλάκη, του νέου προέδρου του ΚΙΝΑΛΛ – ΠΑΣΟΚ είναι άχρωμο.

Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχουμε συνειδητοποιήσει οτι κανείς δεν περισσεύει στη μεγάλη
προσπάθεια για την αναγέννηση της χώρας, οτι πρέπει να υπάρχει συνεχώς
απλωμένο χέρι ενότητας προς όλες τις προοδευτικές, σοσιαλιστικές,
σοσιαλδημοκρατικές, οικολογικές, αριστερές, δυνάμεις, οτι η πρόταση για
συμμαχική διακυβέρνηση θα είναι ανοιχτή και διαρκής.

Αυτό που κυρίως χρειάζεται στη παρούσα ιστορική φάση είναι η ολόπλευρη
προετοιμασία για την ΝΕΑ ΑΛΛΑΓΗ, για την προοδευτική εναλλακτική κυβερνητική
λύση που συνεγείρει, που προκαλεί το πάθος με το οποίο διεκδικούνταν το 1981 η
Αλλαγή ή η Πραγματική Αλλαγή. Είναι η ωρίμανσή της με ένα γενικευμένο
προγραμματικό διάλογο όσων συνειδητοποιούν οτι η Κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να
φύγει, όσων δηλώνουν οτι ενδιαφέρονται για τη προοδευτική διακυβέρνηση, όσων
κατανοούν οτι μπορούν να πρωταγωνιστήσουν :

– για τη δίκαιη – βιώσιμη – ευφυή ανάπτυξη,
– για την ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού
– για την άρση των ανισοτήτων
– για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο αξιοπρεπούς – καλά αμειβόμενης εργασίας, για
αύξηση στα 800 ευρώ του κατώτερου βασικού μισθού, για επαναφορά των
συλλογικών διαπραγματεύσεων και των κλαδικών συμβάσεων
– για το νέο κοινωνικό κράτος, το ολοκληρωμένο και ποιοτικό ΕΣΥ, την αναβάθμιση
της Παιδείας, την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στα Πανεπιστήμια με κατάργηση
της ελάχιστης βάσης εισαγωγής
– για τη προστασία της 1 ης λαϊκής κατοικίας
– για τη πράσινη μετάβαση
– για ένα νέο Σύμφωνο Συνοχής – Αλληλεγγύης στην Ενωμένη Ευρώπη…

Οφείλουμε να εμπεδώσουμε ότι παρά την ανταγωνιστικότητα για τον συσχετισμό
δυνάμεων και τους ρόλους, ο διάλογος των προοδευτικών δυνάμεων θα συμβάλλει
στην ενίσχυση όλων των πολιτικών υποκειμένων που διεκδικούν τη ΝΕΑ ΑΛΛΑΓΗ.
Ιδιαίτερα, εάν καταλήξει έγκαιρα σε ένα Κοινό Κυβερνητικό Πρόγραμμα με σαφείς

στόχους, προτεραιότητες, μεταρρυθμιστικές τομές και ώριμες ρήξεις, που να πείθει
οτι οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας συνειδητοποίησαν λαθεμένες επιλογές και
ανεπάρκειές τους και μπορούν, αρκετά ώριμα, να σηκώσουν την ιστορική ευθύνη
της αναγέννησης της χώρας.