Άποψη του Ε.Π.

Μετράμε 27 μέρες από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ή να το πούμε διπλωματικά από την ειδική επιχείρηση του Πούτιν, για να απελευθερώσει τις αυτοανακηρυχθείσες περιοχές και να προστατέψει τους Ρώσους κάτοικους που μένουν εκεί.

Μια επιχείρηση βέβαια που η Ευρώπη είχε ξεχάσει παντελώς πόσο πιθανή ήταν και τι μπορεί να προκαλέσει.

Αυτές οι 27 μέρες έχουν δώσει στην ανθρωπότητα μια μικρή γεύση πως είναι όταν ξυπνάνε τα αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπου.

Βλέπουμε μέσα από την «σύγχρονη οθόνη» ανθρώπους να σωριάζονται στο έδαφος σαν να παίζουμε κάποιο βιντεοπαιχνίδι, εθελοτυφλούμε όμως και δεν αντικρίζουμε πως αυτό είναι η πραγματικότητα.

Οι άνθρωποι από όλο τον κόσμο και ιδίως της Ουκρανίας σε μια μέρα και καθ΄ όλη την διάρκεια του πολέμου παρακολουθούν και ζουν εφιαλτικές εικόνες με συνανθρώπους τους να εξαϋλώνονται από βόμβες. Κι όμως μία ανθρωπότητα που είδε πολέμους και πολέμους, καταστροφές και καταστροφές εξακολουθεί να βαδίζει στο μονοπάτι της αυτοκαταστροφής.

Μία χώρα καταστρέφεται με ζημιές που είναι ανυπολόγιστες και όταν… όταν αυτός ο πόλεμος τελειώσει ποιος ξέρει τι θα έχει απομείνει. Θα καταλήξει να είναι άλλη μια χώρα όπως αυτών του Αφγανιστάν, της Συρίας, της Λιβύης, της Παλαιστίνης, της Υεμένης και του Ιράκ.

Αυτό που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι, πως θα έχουν απομείνει συντρίμμια και μανάδες – πατεράδες  να κλαίνε τα παιδιά τους και από τις δύο πλευρές.

Ήδη εκτιμάται πως η Ρωσία μετράει 7.000 με 20.000 νεκρούς στρατιώτες και η Ουκρανία 3.000 με 5.000, με τους νεκρούς αμάχους να είναι αμέτρητοι, αυτός ο αριθμός θα εξακολουθεί να ανεβαίνει. Χιλιάδες έως εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ξεριζωθεί από το σπίτι τους και αναζητούν ένα καλύτερο αύριο, και όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ειδικοί και μη ότι «πονάει» περισσότερο όταν είσαι πρόσφυγας παρά μετανάστης.

Ήρθε ο καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι ο πόλεμος έχει μόνο ηττημένους, έχει μόνο θλιμμένους ανθρώπους. Και στους καιρούς που ζούμε δεν χωράει άλλη θλίψη. Δυστυχώς όμως αυτό είναι ουτοπικό.