Ιδιαίτερα εγκωμιαστικό άρθρο-ανάλυση είναι το άρθρο-ανάλυση του διακεκριμένου δημοσιογράφου Τίτου Αθανασιάδη για το 18ο βιβλίο του πρώην υπουργού Σωτήρη Χατζηγάκη που έχει τίτλο “Υπηρετώντας την Δικαιοσύνη”.

Δημοσιεύτηκε στην έγκυρη “ΕΣΤΙΑ” το Σάββατο 19 Μαρτίου 2022.

Ο Τίτος Αθανασιάδης κατατάσει τον Σωτήρη Χατζηγάκη στους πιο διακεκριμένους υπουργούς Δικαιοσύνης από καταβολής του Ελληνικού κράτους…

Παραθέτουμε ένα κομμάτι από το άρθρο

Ο Σωτήρης Χατζηγάκης ως υπουργός – υπηρέτης της δικαιοσύνης και της κοινωνίας

Στην ελληνική πολιτική Ιστορία του 20ου αιώνα υπουργοί Δικαιοσύνης πού άφησαν θετικό το στίγμα τους σ’ αυτήν θεωρούνται ο Νικ, Δημητρακόπουλος (1910-1912) και ο διάδοχός του Κ. Ρακτιβάν. Με την έμπνευση και την καθοδήγηση του Ελευθερίου Βενιζέλου και οι δύο συνέβαλαν στην εδραίωση της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας.

Υπουργοί Δικαιοσύνης κατά τον 20ο αιώνα που άφησαν το όνομά τους στην Ελληνική Ιστορία μετά τους Δημητρακόπουλο και Ρακτιβάν, υπήρξαν οι Ι. Τσιριμώκος (στην κυβέρνηση Βενιζέλου 1917-1920), Δ. Δίγκας (κυβερνήσεις Βενιζέλου στη Θεσ/νίκη 1916-1917 και Αθηνών 1929-1930), Χρ. Λαδάς (κυβ. Θ. Σοφούλη) 1947-1 Μαίου 1948 όταν δολοφονήθηκε από ομάδα κομμουνιστών με επικεφαλής τον Ε. Μουτσογιάννη, Κ. Παπακωνσταντίνου (κυβ. Καραμανλή) 1956-1958 και 1961-1963 και κυβ. Εθνικής Ενότητας (1974), Κων. Στεφανάκης (1974-1977), Αθ. Κανελλόπουλος (κυβ. Μητσοτάκη) 1990-1991‚ Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη (κυβ. Μητσοτάκη) 1992-1993, και Γ.Α. Μαγκάκης (κυβ. Α. Παπανδρέου) 1982-1986.

Ειδική αναφορά οφείλεται, νομίζω, στον Κων. Στεφανάκη για τίς άψογες διαδικασίες που ακολουθήθηκαν τόσο ως προς τη διεξαγωγή του Δημοψηφίσματος του Δεκεμβρίου 1974 που έδωσε οριστική λύση στο Πολιτειακό που βασάνιζε τούς Έλληνες από το 1832, όσο και ως προς τις δίκες των πρωταιτίων της δικτατορίας, καθώς και του Πολυτεχνείου και των βασανιστών.

Εξόχως διακριτή υπήρξε κατά τον 21ο αιώνα η υπουργία του Σωτήρη Χατζηγάκη στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (κυβ. Κώστα Καραμανλή) 2007-2009.

Για πολλούς λόγους, κυρίως όμως:

Πρώτον, για την αυστηρή τήρηση εκ μέρους του της ανεξαρτησίας που πρέπει να έχει ο υπουργός Δικαιοσύνης έναντι των φορέων των άλλων Εξουσιών, ακόμη και αυτού του προέδρου της Κυβέρνησης, ο οποίος του εμπιστεύτηκε την άκρως επίζηλη θέση του επί κεφαλής ενός Θεσμού που πρέπει πάντοτε ν’ αντανακλά το Ύψιστο Δίκαιο – summum jus, όπως έλεγαν οι Λατίνοι.

Δεύτερον, για την μεθοδική εργασία του υπέρ της τόνωσης της εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης προς τον Θεσμό τής Δικαιοσύνης σε μια περίοδο υπονόμευσής του από το λεγόμενο παραδικαστικό κύκλωμα.

Τρίτον, για την μέριμνα που επέδειξε, ώστε η Δικαιοσύνη να ξεπεράσει μόνη της τη φοβερή εσωτερική κρίση που την ταλάνιζε, λόγω τού παραδικαστικού κυκλώματος, με την αυτοκάθαρσή της.

Και τέταρτον, για την αποκάλυψη τής αλήθειας στην υπόθεση του Βατοπεδίου που στόχευε στη συκοφάντηση ενός τμήματος του πολιτικού κόσμου από τους αντιπάλους του.
Από τα δύο τελευταία ζητήματα εκπορεύθηκαν πολιτικές και κοινωνικές θύελλες πού συγκλόνισαν το δημοκρατικό μας οικοδόμημα. Ο Σωτήρης Χατζηγάκης όμως υπήρξε ο πολιτικός λειτουργός που θα μπορούσε περισσότερο ίσως κάθε άλλου να τα χειριστεί και να δαμάσει τις αντίστοιχες θύελλες.

Είναι προφανές ότι ο Σωτήρης Χατζηγάκης επελέγη για τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης, στην κρίσιμη για τον ύψιστο θεσμό περίοδο, λόγω της πολιτικής φιλοσοφίας του και ορισμένων ιδιοτήτων του χαρακτήρα του που συνάδουν προς αυτήν.
Από τις αξιοπρόσεκτες και ιδιαίτερα ωφέλιμες για χαρακτήρα πολιτικού ιδιότητες είναι η μετριοπάθεια.
Ως μετριοπαθής πολιτικός δημιουργεί, συμβάλλει στη δημιουργία ηπίου και ήρεμου κλίματος. Ο Σωτήρης Χατζηγάκης υπήρξε μαθητής του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ευάγγελου Αβέρωφ.

Με τον τελευταίο μάλιστα συνδεόταν και με στενό συγγενικό δεσμό. Ο Κων. Καραμανλής υπήρξε ό σχολάρχης της πολιτικής σχολής του ηπίου κλίματος. Σ’ αυτήν την Σχολή γαλουχήθηκε ο Σωτήρης Χατζηγάκης.
Στον Τρικαλινό πολιτικό, όμως, το ήπιο, ήρεμο κλίμα, ταίριαζε και με τον χαρακτήρα του.
Μιλώντας στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, 15 μήνες μετά την ανάληψη της ευθύνης του υπουργείου Δικαιοσύνης, ο Σωτήρης Χατζηγάκης είπε ότι «πρώτος στόχος του ήταν να οδηγήσει το χώρο της Δικαιοσύνης σε ήρεμα νερά», τα οποία την εποχή εκείνη ήταν τρικυμιώδη, λόγω τού παραδικαστcκού κυκλώματος και της υπόθεσης του Βατοπεδίου.

Το ότι η Δικαιοσύνη επανέκτησε το κύρος της και την εμπιστοσύνη της κοινωνίας αποτελεί απόδειξη τής επιτυχίας της πολιτικής που ακολουθήθηκε. Η υπουργία Χατζηγάκη επιβεβαίωσε την αρχή των Λατίνων, ότι η Δικαιοσύνη δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργεί σε συνθήκες ab irato en confusio (οργής και ταραχής).
Για να επικρατήσουν βέβαια η ηπιότητα, η μετριοπάθεια και η ηρεμία σε οποιοδήποτε τομέα, χρειάζεται ο καθοδηγητής και ηγήτοράς του να έχει σιδηρά και άκαμπτη θέληση. Όσοι γνωρίζουν τον Σωτήρη Χατζηγάκη έχουν εντυπωσιαστεί από το ότι ο γαλήνιος και ευγενικός αυτός άνθρωπος με το πλατύ χαμόγελο και τους λεπτούς τρόπους κρύβει μέσα του αδάμαστες δυνάμεις αποφασιστικότητας και επιβολής του ορθού και τού δικαίου.

Πολλοί θεωρούν ότι o ευπροσήγορος χαρακτήρας του είναι συνέπεια της ευγενούς καταγωγής και της ιστορίας της οικογενείας του που η σφραγίδα της έχει αφήσει ισχυρό θετικό αποτύπωμα στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Θεσσαλίας τους τελευταίους τρείς αιώνες. Μπορεί να είναι έτσι, αναμφισβήτητα όμως, ο Σωτήρης Χατζηγάκης, τον οποίο γνωρίζω 45 χρόνια, είναι άνθρωπος που επιδιώκει το άριστο και αγωνίζεται γι’ αυτό. Λόγω ίσως και του αγώνα αυτού η προσωπικότητά του είναι πλήρης αρετών και σοφίας.

Επειδή στην αποστολή του υπουργού Δικαιοσύνης περιλαμβάνεται και η καθοδήγηση της κοινωνίας προς την αρετή, και επειδή οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης όφειλαν να είναι ενάρετοι, πρώτος ο πολιτικός προϊστάμενός της πρέπει να διακρίνεται για τον ενάρετο χαρακτήρα του. Της αρχής αυτής υπήρξε βαθύς γνώστης και συνεπής τηρητής ο Σωτήρης Χατζηγάκης.

Γι’ αυτόν, το Δίκαιο και η Δικαιοσύνη πρέπει να αποτελούν Ύψιστο στόχο κάθε ενάρετου ανθρώπου. Ο δίκαιος άνθρωπος κατά τον Σωτήρη είναι ο άνθρωπος της αρμονίας την οποία έχει ανάγκη ο ίδιος για να είναι ευτυχής, αλλά και
η κοινωνία για τις απαραίτητες σ’ αυτήν ισορροπίες. Το ηθικό στοιχείο ενδιαφέρει άμεσα τον Σωτήρη Χατζηγάκη. Διότι γνωρίζει πως οι κοινωνίες δεν κινδυνεύουν να εκτραπούν της ηθικής, εφ’ όσον το δίκαιο αποτελεί κανόνα της ζωής των μελών τους. Η ισορροπία της κοινωνίας και η συνεχής βελτίωση των συνθηκών ζωής σ’ αυτήν αποτελούν για τον Χατζηγάκη σταθερή και μόνιμη ενασχόληση, από τότε που τον γνώρισα. Τα περισσότερα άλλως τε από τα 18 βιβλία που έχει εκδόσει μέχρι τώρα και για την συγγραφή των οποίων έχει διαθέσει χιλιάδες ώρες μελέτης, έρευνας και περισυλλογής, αφορούν το ζήτημα αυτό.

Το ενδιαφέρον του Σωτήρη Χατζηγάκη για την Δικαιοσύνη και την κοινωνία είναι βαθύ και έντονο. Ο ίδιος, στο τελευταίο βιβλίο του, με τίτλο «Υπηρετώντας τη Δικαιοσύνη», τον πρόλογο του οποίου έχει γράψει ο Πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας, ένας από τους πλέον διανοούμενους προέδρους στην Ιστορία του Ελληνικού Κοινοβουλίου, οραματίζεται μια κοινωνία Ισορροπίας.

Προφανώς διότι γνωρίζει ότι ισορροπημένες κοινωνίες είναι οι κοινωνίες του μέτρου. Η συμβολή της Δικαιοσύνης στην οικοδόμηση ισορροπημένης κοινωνίας απετέλεσε μέρος της αποστολής του Σωτήρη Χατζηγάκη ως υπουργού Δικαιοσύνης. Κατά την υπουργία του, μάλιστα, ψηφίστηκαν σπουδαία νομοθετήματα που στόχευσαν στην εκπλήρωση του σκοπού αυτού και τα οποία ο αναγνώστης θα βρεί στο εν λόγω βιβλίο.