Όσοι ασχολούνται με την μουσική στα Τρίκαλα, είναι σχεδόν αδύνατον να μην γνωρίζουν τον Αποστόλη Ρώση. Όχι γιατί είναι βιρτουόζος κάποιου οργάνου, αλλά γιατί έχει ταυτίσει την ζωή του με τα στέκια όπου συχνάζει… η μουσική. Είτε αυτό λεγόταν «Δισκορυχείο», είτε Rollin Under, είτε «Κεντρική Πλατεία», «Μανδραγόρας», «Ανδρομέδα» και τώρα «Κούτσουρα του Δαλαμάγκα»…

Απολαύστε την κουβέντα μαζί του!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΚΟΝΤΟ

1. Από την «Κεντρική Πλατεία», στον Μανδραγόρα και στην Ανδρομέδα της Στρατηγού Σαράφη…. Πάντα στα ψηλά, αλλά πάντα ποιοτικά! Πόσα χρόνια μετράει το επιχειρήν στο χώρο των Μουσικών Σκηνών, για τον Αποστόλη Ρώση;

Ξεκίνησα από την μουσική σκηνή “Κεντρική Πλατεία” το 2010 εντελώς πειραματικά  Η προηγούμενη εμπειρία μου από συναυλίες ήταν από την εποχή που είχα το Rollin Under ,- άλλη μεγάλη αγάπη  – διοργανώνοντας  συναυλίες  ροκ κυρίως σε υπαίθριους χώρους. Το Rollin Under γαλούχησε γενιές στο Ροκ και ειδικότερα στο Ελληνικό Ρόκ. Ετσι έπαιξαν στα Τρίκαλα οι Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά και άλλοι. Θυμάμαι οτι έκανα και μία μέσα στο Τζαμί… με πανκ..  Μετα ακολούθησαν οι μουσικές σκηνές αρχικά η μικρή “Κεντρική Πλατεία” και μετά  ο Μανδραγόρας που μετονομάστηκε στη συνέχεια σε Ανδρομέδα. Το εγχείρημα της μουσικής σκηνής είναι τελείως διαφορετικό από την συναυλία. Η μουσική σκηνή για να είναι βιώσιμη πρέπει να διοργανώνεις τουλάχιστον τρείς εκδηλώσεις την εβδομάδα με διαφορετικό ρεπερτόριο για να προσελκύεις και κοινό από διαφορετικά μουσικά ακούσματα χωρίς βέβαια ποτέ να ξεφεύγεις από τον στόχο σου , το τι δηλαδή θες να προσφέρεις στον κόσμο . Η μουσική σκηνή είναι παιδεία είναι πολιτισμός.

2. Οι γενιές αλλάζουν, υπάρχουν όμως σταθερές στη διασκέδαση; Υπάρχουν κοινά στοιχεία των δικών μας γενεών με τα παιδιά σήμερα;

Η μουσική είναι μία και πάντα θα είναι συνυφασμένη με την  διασκέδαση των νέων γιατί οι νέοι είναι η ζωή,είναι η ομορφιά. Θα μπορούσα να πω βέβαια ότι οι πιο παλιές γενιές συνδύαζαν την διασκέδαση και την μουσική με τον χορό πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει σήμερα σε αυτό τον βαθμό .

3. Ποιοι καλλιτέχνες είναι αυτοί που για σένα όλα αυτά τα χρόνια ξεχώρισαν και γιατί;

Οι καλλιτέχνες είναι μια διαφορετική κατηγορία ανθρώπων. Πνευματικοί, ευαίσθητοι,  χαρισματικοί αλλά και με τις ιδιοτροπίες τους και τα κολλήματα τους .Από το “τσαφ” στον ήχο μέχρι τα παγάκια στο ποτό τους ! Εχουν περάσει τόσοι πολλοί και ο καθένας τους είχε και κάτι διαφορετικό να προσφέρει . Για μενα είναι το ιδιο όμορφο να συναναστρέφομαι με τα παιδιά από τα τοπικά συγκροτήματα και με τα  “μεγάλα ονόματα “.  Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που έπαιξαν από ολα τα μέρη του κόσμου εκτός απο την Ελλάδα. Από ΗΠΑ , Κολομβία, Τουρκία, Πολωνία, Αγγλία/ Θα τολμούσα  να ξεχωρίσω τον Δ. Πουλικάκο, τον Luzianna Red, τον Θ. Παπακωνσταντίνου, τον Μαχαιρίτσα, ο οποίος μου είχε πει κάποια φορά πως εάν δεν υπήρχαν κάποια μαγαζιά σαν το δικό σου δεν θα υπήρχαμε ούτε κι εμείς. Ας ειναι καλά εκεί που είναι…

4. Μια ζωή νύχτα τώρα και μεσημέρια… στα «Κούτσουρα του Δαλαμάγκα». Πέρασαν τα χρόνια και δεν υπάρχουν κουράγια ή πλέον λόγω covid 19 είναι ασύμφορα;

Καταρχάς τα Κούτσουρα του Δαλαμάγκα είναι μέρα – νύχτα . Άρα την νύχτα και τα live δεν τα ξεχνάμε συνεχίζουμε εκεί απλά μαζί με την ηλικία μεγαλώσαμε και το ωράριο δουλειάς. Όσο για τον covid 19 εχει επηρεάσει  και την έξοδο των Τρικαλινών και τον τρόπο διασκέδασης . Όλοι είναι μαζεμένοι και μουδιασμένοι προσωπικό, πελάτες, ιδιοκτήτες.

5. Τα μεζεδοπωλεία είναι ο νέος τρόπος διασκέδασης των νέων παιδιών;

Ναι είναι. Τα μεζεδοπωλεία  είναι πιο ολοκληρωμένος τρόπος διασκέδασης, τρως πίνεις, ακούς μουσική ,συζητάς , τραγουδάς κι όλα αυτά με λίγα χρήματα .Η νέα γενιά έχει ανάγκη από ουσιαστική επικοινωνία και το μεζεδοπωλείο αυτό το προσφέρει απλόχερα ,στο κλαμπ είσαι  πιο μόνος  , πιο απόμακρος , ενώ στα μεζεδοπωλεία η διασκέδαση έχει πιο συλλογικό χαρακτήρα. Πόσες φορές βγήκαμε για ένα τσίπουρο, στο μαγαζί έπαιζαν μουσική live και δε γίναμε όλοι μία παρέα;

6. Ο κορονοϊός πόσο έχει επηρεάσει τον χώρο της διασκέδασης;

Η διασκέδαση και γενικά ο χώρος της εστίασης έχει πληγεί παρά πολύ από τον κορονοιό . Αρκετοί φοβούνται και δεν βγαίνουν, άλλοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου για την είσοδο τους στα μαγαζιά  , περιορισμοί στις αποστάσεις στον αριθμό ατόμων στα τραπέζια, κλειστοί  σχεδόν ενα χρόνο. Μεγάλο πλήγμα και που είσαι ακόμα

7. Κάποτε μεσουρανούσε το «Δισκορυχείο» το οποίο δεν έχει πολλά χρόνια που έκλεισε. Στην εποχή των mp3 και του youtube υπάρχει κόσμος που επιστρέφει στο βινύλιο, σας ψάχνουν ακόμη;

Το τηλέφωνο του Δισκορυχείου το έχω μεταφέρει στα Κούτσουρα . Πολλές φορές χτυπάει για να με ρωτήσουν αν έχω το τάδε βινύλιο ή που μπορούν να το βρουν . Ομως πιστεύω ότι η στροφή στο βινύλιο δεν είναι αρκετή για να ζήσει ένα δισκοπωλείο σήμερα σε μια επαρχιακή πόλη  και το Δισκορυχείο χάριν της επιμονής της δικής μου και του Στέφανου  πρέπει να ήταν από τα τελευταία δισκάδικα που λειτουργούσαν στη Ελλάδα

8. 33 ή 45 στροφές;

Τα διλήμματα δεν παγιδεύουν τα οράματα φίλε Χρήστο

9. Ροκ ή ρεμπέτικο

Μα το ρεμπέτικο είναι ρόκ . Η μουσική είναι τρόπος ζωής , αντιπροσωπεύει την ζωή σου,  εκφράζει την ζωή σου  και αυτά τα  δυο είδη μουσικής  είτε παίζονταν  στα υπόγεια της Σμύρνης και του Πειραιά είτε στα κλαμπάκια  της Αμερικής ήρθαν να εκφράσουν  το ίδιο μέρος της κοινωνίας, κάποτε ήταν μαύροι, δούλοι, μετά ήταν πρόσφυγες, μετά ήταν φυλακισμένοι , είχαν πόνο, ήταν ξενιτεμένοι …κι αλλά πολλά

Και για του λόγου το αληθές σου αφιερώνω τα ” Μπλούζ του Πρίγκηπα” από τον Παύλο Σιδηρόπουλο να ‘χεις να ακούς.