Το Σαββατοκύριακο 16-17 Οκτωβρίου, με έδρα την Καστοριά είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε
μια μεγάλη πορεία στο δυτικό τμήμα του βουνού ξεκινώντας από το Σιδηροχώρι, ακριβώς
πάνω από την πόλη της Καστοριάς και να καταλήξουμε στον Άνω Κρανιώνα, ένα από τα έρημα
χωριά των Κορεστείων για τα οποία χρειάζεται ξεχωριστός χώρος να τα περιγράψουμε.
Η διαδρομή μας περιλάμβανε την ανάβαση στις κορυφές Μπίκοβικ (υψ. 1503 μ.) και Καζάνι
(υψ. 1400 μ.). Πυκνό δάσος οξιάς περιβάλλει την πρώτη, γυμνή, πετρώδης η δεύτερη με
χαρακτηριστικό την οχύρωση που της δίνει τη μορφή κάστρου. Κοινό χαρακτηριστικό τους τα
αμπριά και τα ορύγματα, υπολείμματα του εμφυλίου, εμφανή παρά το πέρασμα τόσων
δεκαετιών.

Από το Καζάνι, ακολουθώντας στην αρχή δασόδρομο και στη συνέχεια το αόρατο και μόνο στα
χαρτιά παρόν διεθνές μονοπάτι Ε6, μετά από 16 χλμ και 6 ώρες απολαυστικής πορείας
καταλήξαμε στα γκρεμισμένα σπίτια των Άνω Κρανιώνα.

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Την Κυριακή 24/10 προγραμματίζουμε ανάβαση στην κορυφή Τσούμα Λούπου (υψ. 1764 μ.)
του Δοκιμίου ξεκινώντας από το Στεφάνι.
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας –
Μπότσαρη 2, 2 ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) και στο τηλέφωνο 2431072077 κάθε Παρασκευή 9-
10 μ.μ. καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.

Σχετικά με το Βίτσι:

Το Βίτσι είναι ένας ορεινός όγκος που υψώνεται ήρεμα στο κέντρο της Δυτικής
Μακεδονίας, αποτελώντας το φυσικό σύνορο μεταξύ των νομών Φλώρινας και Καστοριάς. Το
βουνό αναφέρεται το ίδιο συχνά και με την αρχαία του ονομασία Βέρνο. Στα βόρεια ο αυχένας
του Πισοδερίου χωρίζει το Βίτσι από τον Βαρνούντα και στα δυτικά του βουνού ο
Λαδοπόταμος δημιουργεί την πεδιάδα των Κορεστείων. Στα ανατολικά το βουνό καταλήγει
στη πεδιάδα της Φλώρινας και την ημιορεινή κοιλάδα του Λεχόβου και στα νότια, ανάμεσα
στα πολλά ορεινά περάσματα, το Βίτσι συνδέεται με το όρος Μουρίκι.

Η ευρύτερη έκταση του βουνού φτάνει τα 280 τ.χλμ. Η ψηλότερη κορυφή του, το ομώνυμο
Βίτσι, φτάνει τα 2.128 μέτρα, ενώ άλλες γνωστές κορυφές είναι η Βίγλα (1.932 μέτρα), η
Σικαβίτσα (1.863 μ.), το Πλατύ (1.759 μέτρα) και η Τσούκα (1.679 μέτρα). Από αυτές μπορεί
κανείς να αγναντέψει μερικά από τα ψηλότερα βουνά της Ελλάδας (Όλυμπο, Σμόλικα, Βόρα,
Γράμμο και Βαρνούντα).
Στο ανατολικό και βόρειο Βίτσι, στις δασωμένες με πυκνά δάση οξιάς πλαγιές του, στον
Πολυπόταμο, στη Δροσοπηγή, στην Υδρούσα, στην Ατραπό, συναντά κανείς πολλά ρέματα και
ποτάμια που κατεβαίνουν προς τα ανατολικά και συμβάλλουν στη δημιουργία των διάσημων
λιμνών της Φλώρινας.

Στο Βίτσι σημειώθηκαν ορισμένες από τις πιο σφοδρές μάχες που σημάδεψαν το τέλος του
Ελληνικού Εμφυλίου κατά τον Αύγουστο του 1949. Ο αυχένας της Κλεισούρας, η διάβαση του
Κλειδιού και το πέρασμα του Πισοδερίου υπήρξαν περιοχές μεγάλης στρατηγικής σημασίας
και οι διάδρομοι της προέλασης του Εθνικού Στρατού και της υποχώρησης του Δημοκρατικού
Στρατού. Οι πολεμικές συρράξεις μάλιστα στο Βίτσι προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές στα
δάση του βουνού, τα οποία μόλις τις τελευταίες δεκαετίες δείχνουν να επανέρχονται.
Στους ανατολικούς πρόποδες βρίσκεται το γραφικό χωριό του Νυμφαίου, ενώ όλο το βουνό
περιβάλλεται από πολλά ακόμα παραδοσιακά χωριά αλλά και ερείπια παλαιότερων οικισμών.
Στο Βίτσι κυριαρχούν τα πυκνά και σχεδόν αδιαπέραστα δάση οξιάς, ενώ εμφανίζονται
αρκετές συστάδες από μακεδονίτικα έλατα και μαυρόπευκα. Στις χαμηλότερες περιοχές
αναπτύσσονται δάση δρυός και άλλων φυλλοβόλων. Στα ρέματα της περιοχής δημιουργούνται
παραποτάμια δάση από σκλήθρα, ιτιές, γαύρους, φτελιές και σφενδάμια. Τα ποτάμια
δημιουργούν πολλά φυσικά λιβάδια, ενώ μετά το δασόριο απλώνονται υποαλπικά
χορτολίβαδα. Η περιοχή είναι γνωστή για τα πολλά ανοιξιάτικα και φθινοπωρινά μανιτάρια με
διασημότερο τον Βωλίτη τον εδώδιμο, αλλά και για τη παρουσία μιας αξιόλογης χλωρίδας.

Η εγκατάλειψη των οικισμών και τα δύσβατα δάση έχουν επιτρέψει σε πολλά είδη της πανίδας
να βρουν στο Βίτσι το ιδανικό καταφύγιο.

Πηγή πληροφοριών https://www.naturagraeca.com