Γράφει ο Ηλίας Βλαχογιάννης

Ότι δεν κατάφεραν κορυφαίοι ηγέτες της Ευρώπης ,από την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), μέχρι και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε),το κατάφερε με μία άφρονα  κίνηση  του, ο ηγέτης της Ρωσίας Βλαδίμηρος ΠΟΥΤΙΝ . Πλέον,η Ευρωπαϊκή Ένωση που ξέραμε, ανήκει στο χθές. Από σήμερα γεννήθηκε μια καινούργια Ευρώπη. Μια Ευρώπη με αυτογνωσία για την ύπαρξη της. Μία Ευρώπη με βούληση να ξεπεράσει τις παιδικές της ασθένειες και να σταθεί στα πόδια της σαν ισχυρός παγκόσμιος παίκτης , τόσο στον οικονομικό τομέα , όσο και στον αμυντικό, με πραγματικά κοινή Εξωτερική πολιτική και πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας.

Η Παγκόσμια διεθνής έννομη τάξη,όπως οικοδομήθηκε μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο στη Γιάλτα το 1945, με την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και η Ευρωπαϊκή Αρχιτεκτονική Συνεργασίας και Ασφάλειας ,με την Τελική Πράξη του Ελσίνκι του 1975- που επικαιροποιήθηκε με τη Χάρτα του Παρισιού το 1990-, αμφισβητείται πλέον έμπρακτα από αναθεωρητικές Δυνάμεις ,που αισθάνονται ότι τα σημερινά τους σύνορα είναι άδικα και πολύ στενά γι’ αυτούς !!!!

Τέτοιες δυνάμεις είναι προφανώς η Ρωσία του “ομόδοξου” Βλαδίμηρου ΠΟΥΤΙΝ και η Τουρκία του “αλλόδοξου” Ταγίπ ΕΡΝΤΟΓΆΝ….

Ο πρώτος θεωρεί ότι ο ΛΕΝΙΝ και ο υπαρκτός Σοσιαλισμός,δεν λειτούργησαν με βάση τα στενά εθνικά και κρατικά συμφέροντα,αλλά με ευρύτερα κοινωνικά και πολιτισμικά. Σαν αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής του ΛΕΝΙΝ, μεγάλες Ρωσόφωνες εθνικές Κοινότητες παρέμειναν εκτός της Ρωσίας,εντός όμως της τότε ΕΣΣΔ….Και με τη διάλυση της το 1990 ,οι Κοινότητες αυτές έμειναν εκτός εθνικού κορμού….

Από την άλλη ο Πρόεδρος της Τουρκίας και όχι μόνο, ισχυρίζεται ότι το σημερινό  Στάτους Κβο στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως διαμορφώθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης που υπέγραψε ο ιδρυτής της σημερινής Τουρκίας Κεμάλ ΑΤΑΤΟΎΡΚ, αδικεί κατάφωρα τη χώρα του και πρέπει να αναθεωρηθεί – επικαιροποιηθεί , φυσικά σε βάρος της Πατρίδος μας και όχι μόνο….
Η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ενήργησε με ταχύτητα, ρεαλισμό,σοφρωσύνη και σύνεση…. Χωρίς μισόλογα, χωρίς αστερίσκους,χωρίς “ναι μεν,αλλά…”…., συντάχθηκε άμεσα με το Διεθνές Δίκαιο,όπως όλος ο πολιτισμένος δημοκρατικός κόσμος,οι εταίροι  και σύμμαχοι μας….

Η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών ,το απαραβίαστο των συνόρων και η επίλυση των διμερών διαφορών μέσω των προνοιών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Δικαίου, ήταν και είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Εξωτερικής μας Πολιτικής.

Θα ήταν επομένως πολιτικά και εθνικά άστοχο και επικίνδυνο,να αποστούμε από τις πάγιες αρχές μας,επιλέγοντας το ρόλο του ” επιτήδειου  ουδέτερου”, όπως κάνει ως συνήθως,η γείτονα Τουρκία…

Η επόμενη μέρα θα βρει μία πιο δυνατή,πιο συνεκτική και πιο αποφασιστική Ευρώπη, που θα διεκδικήσει τον Παγκόσμιο ρόλο της  ,που δικαιούται και της αξίζει..