Του Χρήστου Κοντού

Μπορεί η κίνηση του διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας να είναι άλλη μια… παπατζίδικη κίνηση του Αλέξη Τσίπρα, που κατάφερε με απόλυτη μυστικότητα αυτή τη φορά (στη Ν.Δ. κοιμούνται όρθιοι) επί ένα χρόνο σχεδόν να διαπραγματεύεται μια συμφωνία με την Εκκλησία… χωρίς όμως να πετυχαίνει αυτό που πάντα ήταν ζητούμενο, ο πραγματικός διαχωρισμός.

ΟΜΩΣ ακόμη και αυτή η πρώτη κίνηση παρότι ζημιώνει ουσιαστικά το κράτος (άρα εμάς τους πολίτες), είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού επιτέλους ένα ζήτημα που ταλανίζει τη χώρα από την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους, πήγε ένα βήμα μπροστά.

Θα πρέπει ο καθένας επιτέλους να επιστρέψει στα του οίκο του. Δεν έχουν καμιά δουλειά οι πολιτικοί να εμπλέκονται στα της Εκκλησίας και τούμπαλιν. Είναι αυτό που λέει ο λαός μας ή παπάς, παπάς ή ζευγάς, ζευγάς.

Εξάλλου ας μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα δεν ζούνε μόνο χριστιανοί Ορθόδοξοι παρά το συντριπτικά μεγάλο ποσοστό.  Μάλιστα ο Θρησκευτικός αυτοπροσδιορισμός στην Ελλάδα  το 2017 ήταν: Ανατολική Ορθοδοξία (90%) – Άθρησκοι (4%) – Άλλα Χριστιανικά Δόγματα (πλην Καθολικισμού) (3%) – Ισλάμ (2%) – Καθολικισμός & άλλα θρησκεύματα (1%)

Το τραγικό βέβαια είναι πως τις 10.000 θέσεις που μένουν κενές από τους ιερείς στο δημόσιο, έσπευσαν τα κοράκια της πολιτικής να τις τάξουν σε διορισμούς εν είδη ρουσφετιού, την ίδια ώρα που ακόμη η οικονομία μας παραμένει υπο κατάρρευση και η φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματικών, είναι κυριολεκτικά ληστρική.

Πότε επιτέλους θα γίνουμε χώρα;