Του Χρήστου Κοντού

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις. 

Κ.Π. Καβάφης…

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς πρόσφυγες;

Ποιος τους είπε πως μπορούν να φύγουν από τα Τρίκαλα;

Τι θα κάνουν όλοι «Άνθρωποι» που ποτέ δεν έδειξαν την ευαισθησία τους σε κανέναν συνάνθρωπό μας, «άνθρωποι» που δεν το έχουν σε τίποτα να ανοίξουν ένα μπουκάλι κρασί των 100 ευρώ για να τους δούνε οι διπλανοί τους, «άνθρωποι» οι οποίοι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το ντύσιμό τους για την Ασκληπιού, βρεθήκανε δίπλα στους μετανάστες και κατέκλισαν το facebook με selfie φωτογραφίες;

«ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ», λες και πήγαν σε επίδειξη μόδας, λες και έβγαλαν φωτογραφία με τον αγαπημένο τους τραγουδιστή σε συναυλία. Μια φωτογραφία που φρόντισαν αμέσως να την ποστάρουν στα προφίλ τους και σίγουρα θα τη δείχνουν με περηφάνια στα παιδιά τους λέγοντας πόσο φιλεύσπλαχνοι είναι οι γονείς τους.

Και μαζί με αυτούς ένα κάρο πολιτικοί… που δεν το έχουν σε τίποτα αν αύριο, μεθαύριο μεταστραφεί η Τρικαλινή κοινή γνώμη, να ρίξουν στην πυρά τους πρόσφυγες.

Από το κάδρο δεν θα μπορούσαν να εξαιρεθούν και κάποιες…. Οργανώσεις που ξαφνικά βρήκαν ρόλο, που μέχρι προχθές ήταν μόνο στη σφραγίδα…

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς πρόσφυγες;

Εμείς τα ΜΜΕ που τρέχαμε ποιος θα προλάβει να βγάλει πρώτος την είδηση του μωρού που αρρώστησε, τι είπε ο κάθε πρόσφυγας για την μετακίνηση του στην Ειδομένη ή την καθιστική διαμαρτυρία που έκαναν. Μόνον αραβικά δεν έμαθαν κάποιοι.

Στον αντίποδα δεκάδες συμπολίτες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που ποτέ δεν ήταν σε καμιά πορεία, σε κανένα κίνημα, πάνε αθόρυβα και αφήνουν ότι μπόρεσαν να αγοράσουν από το υστέρημά τους.

Όπως και να έχει πάντως, όλες αυτές τις ημέρες μπορεί κάποιος να αισθάνεται περήφανος που είναι Τρικαλινός.