Κοινή επιστολή προς την υπουργό Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου απέστειλαν οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών φορέων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ και ΣΕΤΕ), με την οποία ζητούν ενημέρωση για τις εξελίξεις στο θέμα αξιολόγησης του θεσμού της διαιτησίας και της μεσολάβησης. Μάλιστα, σε αυτήν, οι εργοδότες εμφανίζονται με ενιαία γραμμή στο θέμα της «υποχρεωτικής διαιτησίας», επισημαίνοντας ότι αντίκειται στις διεθνείς συμβάσεις εργασίας, όπως ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης.

Να σημειωθεί ότι στο επικαιροποιημένο μνημόνιο και ενόψει της τέταρτης αξιολόγησης, προβλέπεται ότι η ελληνική κυβέρνηση, σε συνεννόηση με τους κοινωνικούς εταίρους, θα πρέπει να επανεξετάσει τις τρέχουσες διαδικασίες διαμεσολάβησης και διαιτησίας, κι αφού λάβει υπόψη της ανεξάρτητη νομική έκθεση αλλά και το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων με τους κοινωνικούς εταίρους, θα υιοθετήσει τα αναγκαία μέτρα. Θα πρέπει μάλιστα να προηγηθεί διαβούλευση με τους εκπροσώπους των δανειστών, ενώ οι όποιες παρεμβάσεις οφείλουν να είναι σύμφωνες με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε αντισυνταγματική την κατάργηση της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).

Στην κοινή επιστολή των εργοδοτικών φορέων πάντως, υποστηρίζεται ότι ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του συστήματος διαιτησίας είναι ένα από τα βασικά πεδία του εργατικού δικαίου που δημιούργησε προβλήματα στο σύστημα των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα.

«Το σύστημα αυτό δεν συμβαδίζει με την πρακτική που ακολουθείται στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, σύμφωνα, δε, με στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ΔΓΕ), σε καμία από αυτές δεν υφίσταται υποχρεωτικό σύστημα επίλυσης συλλογικών διαφορών», επισημαίνουν οι εργοδότες και υπογραμμίζουν ότι τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του ελληνικού συστήματος διαιτησίας έχει καταδικάσει η «Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων» του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας.

Παραδέχονται ωστόσο ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε το 2014 ότι, καθώς το Σύνταγμα «επιβάλλει στον νομοθέτη να θεσπίσει σύστημα διαιτησίας», η διαιτησία είναι μία «επικουρική διαδικασία επίλυσης των συλλογικών διαφορών εργασίας σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων».

Επισημαίνουν βέβαια ότι ένα χρόνο μετά, το 2015, η Επιτροπή των Εμπειρογνωμόνων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, στην έκθεσή της έδωσε έμφαση στον γενικό κανόνα, ότι νομοθετικές ρυθμίσεις οι οποίες επιτρέπουν σε οποιοδήποτε μέρος να προσφύγει μονομερώς σε υποχρεωτική διαιτησία για την επίλυση μιας διαφοράς, δεν προωθεί τις εκούσιες συλλογικές διαπραγματεύσεις και επομένως είναι αντίθετες στη Σύμβαση».

Σε κάθε περίπτωση, οι εργοδότες ζητούν από την κ. Αχτσιόγλου ενημέρωση για το κρίσιμο αυτό ζήτημα και μάλιστα, αναφέρουν πως ως θεσμικοί κοινωνικοί εταίροι δεν έχουν καμία πληροφόρηση σχετικά με την ανάθεση της ανεξάρτητης νομικής γνώμης για την υποχρεωτική διαιτησία καθώς και το χρονοδιάγραμμα διαχείρισης του θέματος.

Μάλιστα, θεωρούν ότι το νομικό κείμενο πρέπει να γνωστοποιηθεί και στους εθνικούς κοινωνικούς εταίρους πριν οριστικοποιηθεί ως τελικό, ώστε να καταρτίσουν και να γνωστοποιήσουν τις επισημάνσεις τους, με στόχο «ο τελικός αποδέκτης να μπορέσει να διαμορφώσει μία ισορροπημένη άποψη».